Oblivion

του Joseph Kosinski. Με τους Tom Cruise, Morgan Freeman, Olga Kurylenko, Andrea Riseborough, Nikolaj Coster-Waldau, Melissa Leo, Zoë Bell


Ο Τρόμος της Λησμονιάς
του gaRis (@takisgaris)

Τόχω αρχιπανεύκολο να πάρω το λιβανιστήρι και να αρχίζω να κάνω σταυροειδή θυμιατίσματα στο βωμό του Thomas Cruise Mapother IV: Αειθαλέστατος, απαράλλαχτος, αψεγάδιαστος, ατρόμητος, ακράτητος (κάπου σταματήστε με πριχού κατεβάσω όλες τις ομάδες της πάλαι ποτέ Α’ Εθνικής, γιατί είμαι και Προοδευτικάνος ναούμε). Δεν έχω όρεξη να το ρεντικουλέψω το θεματάκι, αλλά κάτι ψηλά στον κρόταφο με γαργαλεύει αφόρητα να παίξω με τον τίτλο-γάντι του Oblivion. Πιο καλή η λησμονιά από τον χρόνο μου που χάνω (τραγουδιστά αντάμα με Χάρη Βαθακούρη) και τα ρέστα. Που λες ο αδάμαστος Θωμάς θέλει να παραμείνει relevant που λεν στα εδωταμέρη. Διαζύγιο με την Katie που του παίρνει και τη Suri, οπότε χρειάζεται να παραμένει απασχολούμενος. Το ζήτημα είναι ότι αυτό γίνεται με δυο τρόπους: Μπορείς να διαλέξεις cineργάτες α’ διαλογής όπως ο Brad Bird στο Ghost Protocol ή να το παίξεις α λα Nic Cage και να πάρεις σβάρνα τον σαβουρμά: Rock of Ages, Jack Reacher και τώρα η χαριστική βολή με το πανάξια λησμονητέο Oblivion.

Ποιος είναι ο δημιουργός στην καρέκλα; Joseph Kosinski, πίσω από το πιστά camp, αψόγου art direction και δυνατού σκοραρίσματος (βλ. Daft Punk) Tron: Legacy. Οπόταν, μαντεύεις τι σε περιμένει εδωνά από τον απόφοιτο αρχιτεκτονικής σκηνοθέτη που δε θα έπαιρνε με την καμία πράσινο φως για την 8σέλιδη γραφική νουβέλα του χωρίς το ναι του πλέον αξιόπιστου εισπρακτικά σταρ του πλανήτη: Ωραία ντεκόρ και μεγαλειώδη μουσική επένδυση (από Μ83, ξεπατικωσούρα Hans Zimmer του Inception) στα θετικά με τα πλην όμως να υπερφαλαγγίζουν κάθε προσπάθεια εκτίμησης ενός project $120M που μοιάζει χωρίς λόγο ύπαρξης. Το story μηχανιστικό, χωρίς παλμό, με το πρώτο μισό άνευρο και πλαδαρό, προσπάθεια χτισίματος suspense που ξεκινά από ένα ερωτικό τρίγωνο για να ξεφύγει έξαφνα σε υψίπεδα σωτηρίας κοσμογονικά έως κοσμοσωτήρια. Ο Cruise είναι ένας ακόμη Jack (τι Reacher – τι Harper) που έχει ξωμείνει εν έτι 2077 να διορθώνει δορυφόρους παρακολούθησης της κατεστραμμένης από τον προ 60ετίας πόλεμο με τους Scav(ennger)s Γης, παρέα με την βοηθό -σύντροφο Victoria (Andrea Riseborough). Μόλις δύο εβδομάδες πριν από τη λήξη της αποστολής και την επιστροφή τους στον Τιτάνα, μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου, νέο σπίτι του ανθρωπίνου γένους, θα διασώσει την Julia (Olga Kurylenko), μια γοητευτική ύπαρξη που του μοιάζει ιδιαίτερα οικεία.

Κι ενώ το storyboard έχει ανατροπές, διπλές ταυτότητες και μια πολύ μικρή υποψία sci fi τζέρτζελου που θα στοιχίσει σίγουρα στο word of mouth, καθόσον τουλάχιστον αφορά όσους θα πάνε προετοιμασμένοι για μια υπερδιαστημική ταινία δράσης, τα πάντα επιμένουν να οδεύουν χωρίς παλμό, με δραματικούς διαλόγους και βαρύγδουπες ερμηνείες με προεξάρχοντα τον Cruise που μοστράρει το πιο trademark υποκριτικό του κουστουμάκι σε βαθμό ερμηνείας-με-τηλεκοντρόλ. Οι Morgan Freeman και Melissa Leo δηλώνουν παρόντες μόνο για να δώσουν βαρύτητα στα credits, χωρίς ουσιαστικό χρόνο επί της οθόνης. H χημεία με τις δύο συμπρωταγωνίστριες ανύπαρκτη, ενώ οι ερωτικές σκηνές… δε γυρίστηκαν ποτέ. Ο Kosinski ετοιμάζεται ήδη για το επόμενο camp ταξίδι του, περιλαβαίνοντας το αλησμόνητο Logan’s Run (1976), αφήνοντας στη λησμοσύνη το τουτονί πόνημα, κλεψίτυπο των Wall-E, Moon και Matrix. O Tom, χαριτόβρυτος και ατσαλάκωτος θα ψάξει τον επόμενο ρόλο γάντι, μετά τον 12ιντσών ψηλότερο Reacher και 13ετών νεαρότερο Harper. Πάντοτε με την αγωνία να παραμείνει στα πράγματα, στοχεύοντας εισπρακτικές κορυφές όπως με το Oblivion, που ήδη άνοιξε παγκοσμίως θριαμβευτικά ξεπερνώντας το φράγμα των $60Μ.

Για πες: Η αλήθεια όμως παραμένει πικρή. Το Oblivion δε θα χαθεί απλά στην κινηματογραφική λήθη, παρά θα αφήσει επιπρόσθετα μια ενοχλητική μουντζούρα στο βιογραφικό του mega star που κόσμησε τα credits ενός Minority Report.






Στις δικές μας αίθουσες? Στις 18 Απριλίου 2013 από την UIP

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εισαι ασχετος

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική