Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Και ξαφνικά έρχεται εκείνη η στιγμή που η ανασφάλεια σε τυφλώνει. Νιώθεις σαν παγιδευμένος σε ένα θεοσκότεινο δωμάτιο χωρίς την παραμικρή οδό διαφυγής, με τις αισθήσεις νεκρές να αντιληφθούν, να νιώσουν τον περίγυρο κι εσένα στο μέσον του έρμαιο της ακραίας συναισθηματικής φόρτισης. Είμαι ακόμη ικανός, είμαι ακόμη ζωντανός, είμαι ακόμη ποθητός, ενεργός, θετικός, εντέλει άνθρωπος? Σκιές πέρα δώθε τρομάζουν, σειρήνες προδιαθέτουν για τον επερχόμενο όλεθρο, ο φόβος έχει κυριεύσει ψυχή και σώμα και οι αντιδράσεις μοιάζουν επικίνδυνα άτσαλες και ανώριμες. Τότε, αν είσαι δυνατός, ανοίγεις τα μάτια διάπλατα και ρίχνεις φως στην μουντάδα που σε έχει αγκαλιάσει. Θα το παλέψω κι ότι βγει...

Πρωτευουσιάνα αστή η 35χρονη Ίνγκριντ, έχει πολύ πρόσφατα απολέσει ολοκληρωτικά την όραση της και μέσα στην ερημιά και την απομόνωση που την έχει θέσει η τύφλωση, παλεύει να ορθώσει το ανάστημα της για να αντιμετωπίσει αυτή την νέα για εκείνη εμπειρία. Αποκομμένη συναισθηματικά από τον πολυάσχολο πολιτικό μηχανικό σύζυγό της, Μόρτεν, δίχως να έχει αποκτήσει μαζί του παιδιά, κάτι που θα την βοηθούσε να ξεπεράσει την έκδηλη μοναξιά της, η συντετριμμένη εσωτερικά από την τραγωδία που την κτύπησε γυναίκα, μένει διαρκώς κλειδωμένη μέσα στους τέσσερις τείχους του διαμερίσματος της, έχοντας χάσει το παραμικρό ενδιαφέρον για όσα συμβαίνουν πίσω από την σφαλισμένη του πόρτα, εκεί έξω στην κοινωνία.

Εκεί που στριφογυρνούν περιθωριακοί τύποι σαν τον Έιναρ, παθολογικό πορνόβιο του ίντερνετ, που θολωμένος από την αποχαύνωση της οθόνης, δεν βρίσκει το σθένος να προσεγγίσει μια πραγματική γυναίκα, να την γνωρίσει καλύτερα, να της εκμυστηρευτεί το ερωτικό του πάθος και σαν την Έλιν, μια προσφάτως χωρισμένη γυναίκα, που παραπεταμένη από άντρα και παιδί, αναζητά την αγάπη, σε ιστοσελίδες γνωριμιών του διαδικτύου. Σε μια από αυτές θα συναντήσει τον Μόρτεν, που προβληματισμένος από την πάθηση της συμβίας του, δεν αντέχει πλέον να μοιράζεται μαζί της το ίδιο κρεβάτι.

Γνώριμο το, δεν το λες και ηλιόλουστο, πρόσωπο του Βορειοευρωπαϊκού κινηματογράφου, υποφωτισμένο και συνήθως κατσούφικο, μονίμως στενοχωρημένο και απόμακρο, εδώ επιχειρεί μια ελαφρών μοιρών στροφή προς το ελάχιστα πιο γλαφυρό πνεύμα, με μια δημιουργία καλοστημένη σεναριακά και ευρηματική, που επιχειρεί να αναδείξει ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα των Δυτικών κοινωνιών, την αποκαλούμενη κρίση της μέσης ηλικίας. Από τα πλέον ταλαντούχα στελέχη της κινηματογραφικής σκηνής της Νορβηγίας, με σκριπτ δικά του να έχουν στολίσει φιλμς με διεθνή απήχηση, ο Eskil Vogt στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, προσεγγίζει το πρόβλημα με αλληγορία στο βλέμμα, τοποθετώντας στο επίκεντρο του, μια γυναίκα (φυσικά, είναι δεδομένα και το πιο ανασφαλές των φύλων) που αισθάνεται τον πνιγμό να την κυριεύει, μιας και δεν έχει κατορθώσει στην μέχρι τώρα ζωή της, όλα όσα της επιβάλλει ο περίγυρος να πετύχει. Καριέρα, οικογένεια, περιουσία. Είναι η ώρα που σβήνουν τα φώτα και χάνει τον κόσμο γύρω της, απελπισμένη, τρομοκρατημένη, μην τυχόν και χάσει, ακόμη και τα λίγα που της έχουν απομείνει. Κατά κύριο λόγο τον αγαπημένο της, καταλύτη άλλωστε των κατορθωμάτων που ονειρεύτηκε.

Η διέξοδος της όχι και πιτσιρίκας Ίνγκριντ - δεν διασαφηνίζεται, μα είναι προφανές - η συγγραφή ενός βιβλίου, με ήρωες φανταστικούς, που κινούνται όμως στο γνώριμο περιβάλλον της, είναι οικείοι και ενίοτε παρεμβαίνουν και στην ίδια της την ζωή. Αυτοί είναι και ο συμπαθής, αν και ατσούμαπλος διεστραμμένος Έιναρ και η πεταχτούλα Έλιν, που έχει βαλθεί να την κλείσει το σπίτι. Οι τροχιά που το θέμα κινείται πια δεν είναι μία, η αληθινή, αλλά ο οίστρος της συγγραφέως την έχει σπάσει σε δύο, τρεις διαφορετικές ράγες, που μπλέκουν το φανταστικό με τον εφιάλτη και τον ρεαλισμό με την φαντασίωση. Η μοναχική ξανθιά μάχεται, παλεύει να ξεπεράσει την φουρτούνα. Και μόνο αν πετάξει το λευκό μπαστουνάκι από το χέρι, είναι πιθανόν να τα καταφέρει.

Για πες: Ζεστή φωτογραφία, του Έλληνα Θύμιου Μπακατάκη, επιλεγμένες διασκευές γνώριμων μουσικών ήχων, μοντάζ κοφτό που αλλάζει μονομιάς την διάθεση του θεατή, εναλλαγές των σκηνικών και της ροής απροσδιόριστες σαν βγαλμένες από τα προσχέδια του Kaufman και μια κομψά σμιλεμένη κορμοστασιά, εκείνη της Ellen Dorrit Petersen, στήνουν τον καμβά που πάνω του ξετυλίγεται το απρόβλεπτης λογικής Blind. Που παρόλο τον μηδενικής όρασης τίτλο του, ανοίγει για τα καλά τα μάτια και με ξεχωριστή, ιδιαίτερη μέθοδο, μπροστά στο υπαρκτό θέμα...