Movies Ltd

	Φιλμ	Διανομή	Wks	Αίθουσες	4ήμερο Ελλάδας	Σύνολο Ελλάδας
1	Southpaw	Odeon	1	37	11.362	11.362
2	Mr. Holmes	Seven / Spentzos	2	16	10.983	36.451
3	Pride	Neo Films	1	13	6.601	6.601
4	Un Moment D'Egarement	Seven / Spentzos	1	7	5.651	5.651
5	Trainwreck	UIP	1	24	4.285	4.285
6	How To Make Love Like An Englishman	Tanweer	2	20	3.168	25.187
7	La Famille Belier	Odeon	7	11	2.872	71.224
8	La Chambre Bleue	Weird Wave	2	10	2.806	9.786
9	Ted 2	UIP	2	24	2.758	16.929
10	Paper Towns	Odeon	1	20	2.642	2.642

Προηγούμενο ΤΟΠ - Επόμενο ΤΟΠ

Ο Σωματοφύλακας! Έχοντας αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις στο πρώτο του πέρασμα από το φεστιβάλ των Καννών, όπου προβλήθηκε στο περιφερειακό τμήμα Un Certain Regard, έρχεται το θρίλερ με τον τίτλο Maryland, που υπογράφεται από την νεαρή και ταάντούχα σκηνοθέτιδα Alice Winocour (δημιουργό του αξιόλογου Augustine και σεναριογράφο του ιδιαίτερου Home). Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας ο Βενσάν, πρώην πεζοναύτης με έντονα και έκδηλα μετατραυματικά σύνδρομα από την θητεία του στο μέτωπο, που θα αναλάβει την φύλαξη μιας όμορφης και εύπορης αριστοκράτισσας, συζύγου Λιβανέζου επιχειρηματία και του ανήλικου παιδιού τους. Ενόσω εκείνος λείπει στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους, ο φύλακας θα αντιληφθεί την παρουσία μιας ανεξήγητης εξωτερικής δύναμης που απειλεί τα πρόσωπα που καλείται να προστατεύσει. Συνάμα όμως ο έρωτας για τα μάτια της γοητευτικής κυρίας του, θα αλλάξει προκαλέσει αναταραχή στις έτσι κι αλλιώς εύθραυστες ισορροπίες. Πρεμιέρα για το φιλμ, πρωτίστως στην πατρίδα του την Γαλλία μέσα στον ερχόμενο Σεπτέμβρη και ακολούθως σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο από την εκλεκτικής Sundance Selects, που μόλις έδωσε στην κυκλοφορία ένα λιγομίλητο και όχι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό τρέιλερ.

Εκεί που ξεχωρίζουν οι μορφές του βασικού πρωταγωνιστικού ντουέτου, με κυρίαρχη φυσικά αυτή του Βέλγου και ραγδαία ανερχόμενου Matthias Schoenaerts (De Rouille Et D'Os, Far From the Madding Crowd, A Little Chaos) που έχει σαν όμορφη συντροφιά του, την πάντοτε ελκυστική ξανθομάλλα Diane Kruger. Το καστ ολοκληρώνουν οι Paul Hamy και Jean Luis Coulloc.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί...

του Martin Bourboulon. Με τους Marina Foïs, Laurent Lafitte, Anne Le Ny, Judith El Zein, Alexandre Desrousseaux

Υπερβολή των εσκαμμένων...

του zerVo (@moviesltd)

Γενικότερα δεν είναι λίγες οι φορές που το άκρως προοδευτικών τάσεων - αγαπημένο - Γαλλικό σινεμά, κινείται στα όρια της καταπάτησης των ηθικών αξιών, συνήθως όμως προσέχοντας να μην τα διαβεί κι έλθει σε ρήξη ακόμη και με την ριζοσπαστικότερη πλατφόρμα των θεατών του. Υπάρχουν όμως και στιγμές που πιθανόν από λανθασμένη εκτίμηση της αν(τ)οχής της πλατείας, τα εσκαμμένα ξεπερνώνται κι έτσι ακόμη κι αν οι προθέσεις είναι υγιείς, εντούτοις επέρχεται η ρήξη και το πόνημα παίρνει την άγουσα για το recycle bin, των ελάχιστων, σε σύγκριση με την συνολική παραγωγή, αποτυχιών που μιλούν την Φρανκοφόν...

Ευτυχισμένο μέχρι πρότινος ζευγάρι, που έχει ξεπεράσει τις δύο δεκαετίες κοινού βίου, αντιλαμβάνεται πως ο έρωτας του έχει σβήσει και πως το τέλος της πορεία του είναι πάρα πολύ κοντά. Εκείνος, ο Βενσάν Λερουά, πολυάσχολος και εξεζητήμένος μαιευτήρας, αισθάνεται πως η φλόγα του έρωτα έχει σβήσει στην καρδιά του για τα μάτια της καλής του Φλοράνς, συναίσθημα που έστω και σε ελαφρώς λιγότερο βαθμό, βρίσκει ανταπόκριση και στην ψυχή εκείνης, που συμφωνεί πως ήλθε η στιγμή του χωρισμού. Αν οι δυο τους τα έχουν βρει όμως και απομένουν μόνο οι υπογραφές για να ισχύσει το διαζευκτήριο, ακόμη δεν έχουν καταφέρει να βρουν τον τρόπο να ενημερώσουν τα τρία υπερκινητικά και ακραίας συμπεριφοράς ανήλικα παιδιά τους, που πιστεύουν πως τα πάντα στον γάμο των γονιών τους πηγαίνουν ρολόι...

Και ως εδώ δεν υπάρχει η παραμικρή έκπληξη, μιας τόσο το θέμα, όσο και η γλαφυρή αφήγηση του, ορίζει ένα από τα πλέον ζωντανά προβλήματα των σημερινών κοινωνιών. Το παράξενο και το στρεβλό ξεκινά από την στιγμή που ο δόκτορας οραματίζεται καριέρα διεθνή σε μέρη τροπικά και παραδεισένια και η εξαιρετική στην δουλειά της μηχανικός είναι μόλις ένα βήμα πριν αποδεχτεί επαγγελματική πρόταση εργασίας στην Κοπεγχάγη! Τα τέκνα / διαόλια ποιος θα τα αναλάβει λοιπόν? Πρόκειται για την απαρχή ενός αγώνα δρόμου με όλες τις δυνάμεις, ώστε, σε αντίθεση με το γνώριμο και το πρέπων, η κηδεμονία να περάσει στην κατοχή του αλλουνού. Κι αν υποβόσκει (ας πούμε) μια κάποια πλακίτσα στην βάση του πολέμου, ε, δεν είναι εφικτό να γίνουν αποδεκτές οι ακρότητες του σεναρίου που σερβίρει σε ταινία ο πρωτόπειρος - είναι εμφανές, εμφανέστατο - ως ντιρέκτορας μεσιέ Martin Bourboulon.

Να μετρήσω σε πόσες σάχλες επιδίδονται οι γονείς της συμφοράς, για να οδηγήσουν τα φουκαριάρικα στο μην τους επιλέξουν για την μελλοντική τους συμβίωσης? Δεν έχει νόημα, μετά την τρίτη, τέταρτη ανοησία, τεραστίων διαστάσεων, είτε από τον μπαμπά, είτε από την μαμά, το συνονθύλευμα έχει χάσει κάθε ενδιαφέρον και καταντά όχι απλά βαριεστημένο, μα εντελώς ενοχλητικό. Γιαουρτώματα, πιθανοί συγκάτοικοι με Αλτσχάιμερ και αυταρχικοί πατριοί, μέχρι δημόσιες ανηθικότητες και κατακερματισμός των προσωπικοτήτων εύθραυστων ατόμων, είναι το άθροισμα των γονεϊκών πράξεων, που σου προκαλεί έκπληξη το ποιο μυαλό μπορεί έστω να τις φαντάστηκε.

Φάουλ σοβαρό για την καριέρα του Laurent Lafitte, του γοητευτικού εκείνου ερμηνευταρά που προσφάτως απολαύσαμε στο μυστηριώδες Elle L'Adore και που φροντίζει πάντα δίπλα στην μαρκίζα του να παίζει η υψηλού κύρους συνοδεία της Comedie Francaise. Για την ακόμη συνηθέστερα υψηλού ερμηνευτικού λέβελ Marina Fois, το δράμα είναι ακόμη μεγαλύτερο, αφού πέρα της κακής πρωταγωνιστικής επιλογής, παρατηρώ για πολλοστή φορά στις τελευταίες της εμφανίσεις, μια τάση επιβεβαίωσης της 46χρονης μπογιάς της. Που τουλάχιστον στην δική μου εκτίμηση, πλέον, δεν περνάει, όταν παρόλες τις απόπειρες της, δείχνει τουλάχιστον μια δεκαετία μεγαλύτερη του (υποτίθεται) συνομήλικου της στεφανιού.

Για πες: Μαύρη κομεντί της συμφοράς το Papa Ou Maman, που κινείται στα χνάρια εκείνου του όχι και τόσο πετυχημένου War Of The Roses, τελευταίου μίτινγκ της σούπερ τριάδας Douglas / Turner / De Vito, που όμως ασχολιόταν με την συντριβή άψυχων και δίχως τιμή αντικειμένων και όχι με καταστάσεις που ενδέχεται να τραυματίσουν ανηλίκους. Κακή και ανάρμοστη ως προσέγγιση και φυσικά ως τελική πρόταση, σίγουρα η χειρότερη κινηματογραφική στιγμή με τραγούδι του Bowie στο σαόυντρακ. Κρίμα για το (εμφανώς fake) μονοπλάνο, που αν μη τι άλλο αποτέλεσε ελπιδοφόρο introduction...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 30 Ιουλίου 2015 από την Weirdwave

The Million Dollar Champ

του gaRis (@takisgaris)

Όου μέηην- άλλη μια ταινία για το μπόξινγκ. Και μάλιστα από τον Antoine τον Fuqua, πιθανότατα τον μόνο μαύρο μπλοκμπαστερίστα σκηνοθέτη, αυτόν που παρέμεινε ατελέσφορα ελπιδοφόρος μετά από το υπερθετικά νευρώδες Training Day, οσκαρικό χωράφι για τον πάνθηρα Denzel. Περάσανε 15 κοντά χρονάκια Antoine, χαμπάρ τσουνί όμως εσύ. Κι ένα ρετήμινγκ στο καλoλούτσικο The Equalizer δεν αρκεί για να σβήσει το face tattoo από την ντιρεκτόριαλ μπραβούρα σου: Γκρίτυ ρεαλισμός και ρευστή μονταζιέρα σα τελευταία εισπνοή betta fish πριν την ύστατη μάχη στο ρίνγκ-τανκ και δέσαμε. Όχι. Το αρχετυπικ-ότατο Κολοφώνας - Πτώση - Επανάκαμψη μιας ταινίας μποξ θέλει τα μπραίηνς ενός Raging Bull ή την ιδεολογία ενός Ali, ξεμακραίνοντας από το απαλό υπογάστριο του οξειδωτικού cineσθηματισμού των Million Dollar Baby και The Champ.

Cut στον Jake Gyllenhaal τώρα. Όπως και στο τραβηχτικό ομότιτλο ραπάρισμα - εγώκεντρο ντελίριο του Marshall Mathers (Eminem που ήτο να πρωταγωνιστήσει ήδη από το 2010 σε ένα τύπου σήκουελ του 8 Mile), o Jake είναι Phenomenal. Καταφάνερα διανύοντας μια De Niro περίοδο μετά τα Enemy - Prisoners - Nightcrawler, o τυπάς είναι μπήφτ- απ, φέτες και μια πνιγμένη στον ίδρωτα και το αίμα μάζα από σκισίματα και μώλωπες. Ψιλοβλακέντιος, μεγαλωμένος σε ορφανοτροφείο στο Hell’s Kitchen NYC, όπου γνώρισε την κοντά 30 χρόνια γυναίκα της ζωής του Rachel McAdams που είναι το μυαλό του κατοπινού παγκόσμιου πρωταθλητού στα λάιτγουέητ Billy Hope. Σε καυγά του με τον Κολομπιάνο επίδοξο διεκδικητή του θρόνου του Escobar (…) είναι εκείνη που τρώει τη σφαίρα και ύστερα από την αποφράδα ο Μπίλης τα βλέπει όλα (να χάνονται): Κόρη στην Πρόνοια, αποκλεισμός από τα παιχνίδια, χρεωκοπία, ναρκωτικά, απόπειρες αυτοκτονίας, απόλα έχει ο μπαχτσές του σεναρίστα Kurt Sutter (Sons of Anarchy).

Cut στον προπονητή Forrest Whitaker o οποίος μπολιάζει προσωπικότητα σε έναν κλασικό ρόλο μέντορα (αλά Morgan Freeman) που θα τον ετοιμάσει για το ματς της εκδίκησης στο Vegas κόντρα στον Escobar. Η μικρούλα κόρη (η νάτσουραλ Oona Laurence) σταδιακά τον ξαναδέχεται κοντά της και ο Μπίλυ ξανακλείνει ραντεβού με την ελπίδα. Όλα δαύτα στα γρήγορα, με διάθεση Λάιφτάιμ τσάννελ αλλά γρηγοράδα σούτ-άουτ φλικ και συχώρνα με Fuqua μου αλλά από μελό δε κατέης πράμα μωρέ. Ευτυχώς το υποστηρικτικό κάστ με τον εσχάτως χρεωκοπημένο 50 Cent κρατά τα γκέμια, όσο για τον Gyllenhaal είναι αδιαμφισβήτητη η προσήλωση και ο κάματος, για το μάτι που θα ψειρίσει τη λεπτομέρεια όμως λείπει ένα δράμι απροσδόκητης φυσικότητας στον υποδυόμενο χαρακτήρα, κάτι που φάνηκε και στην ανώτερη ερμηνεία της sociopath περσόνας του στο Nightcrawler. Άρα απαντώ νοερά στο καυτό ερώτημα περί οσκαρικής υποψηφιότητας ποσώς διπλωματικά: Αγάλι-αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 23 Ιουλίου 2015 από την Odeon

Εφιάλτης! Λίγες ταινίες συγκλόνισαν το κοινό των Καννών φέτος, όπως ετούτη, η οποία θεωρείτο μέχρι και την τελευταία στιγμή, ως το απόλυτο φαβορί για να φύγει από το φεστιβάλ με το κορυφαίο τρόπαιο. Εντέλει το Son Of Saul (Saul Fia) το δράμα του Μαγυάρου Laszlo Nemes, δεν αποχαιρέτησε τον θεσμό με άδεια χέρια, παρά αξιώθηκε το Γκραν Πρι, αλλά και το τιμητικότατο βραβείο της FIPRESCI και ήδη προβάλλει ως ένας από τους βασικούς διεκδικητές της μη αγγλόφωνης Οσκαρικής κούρσας. Οκτώβριος του 1944 στο κολαστήριο του Άουσβιτς. Ο Σαούλ Αουσλάντερ, Εβραίος κρατούμενος, έχει επιλεγεί από τους Ναζί να επανδρώσει την ομάδα των Σόντερκομάντο, εκείνων που θα τους βοηθήσουν στο δολοφονικό τους σχέδιο να αφανίσουν τους άμοιρους φυλακισμένους στους θαλάμους αερίων. Μαζεύοντας πτώματα από το κρεματόριο, ο κατακερματισμένος ψυχικά άντρας, θα αντιληφθεί το άψυχο κορμί ενός παιδιού που είχε πάρει υπό την εποπτεία του και θα θελήσει να μην το οδηγήσει στους φούρνους για να γίνει στάχτη, παρά να βρει έναν Ραβίνο για του αποδώσει την νεκρώσιμη τελετή που του αξίζει. Η Sony Classics είναι εκείνη που έχει αναλάβει την παγκόσμια διανομή του συνταρακτικού φιλμ, που στο τρέιλερ του δεν προβάλλει παρά μόνο σκόρπιες εικόνες, χωρίς συγκεκριμένο ειρμό και αφήγηση. Ήδη η ταινία έχει κάνει την επίσημη πρεμιέρα στην πατρίδα της την Ουγγαρία και αναμένεται να συνεχίσει την πορεία της το Φθινόπωρο και στις υπόλοιπες αγορές.

Οι ρόλοι είναι μοιρασμένοι σε άσημους διεθνώς ερμηνευτές από την δυναμική καλλιτεχνική χώρα της Κεντρικής Ευρώπης. Ξεχωρίζουν ανάμεσα τους οι Geza Rohrig, Levente Molnar, Urs Rechn.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 12 Νοεμβρίου 2015 από την Filmtrade

Ένα κορίτσι, μια πόλη, μια νύχτα, μια μόνο λήψη! Με αμέτρητες δάφνες από το τελευταίο Φεστιβάλ του Βερολίνου, εκεί που διεκδίκησε με αξιώσεις την Χρυσή Άρκτο, έρχεται ένα ιδιαίτερο φιλμ από την Γερμανία, που φέρει τον τίτλο Victoria και συνοδεύεται από τις θετικότατες κριτικές όσων το παρακολούθησαν στην διεθνή του πρεμιέρα. Η ταινία που υπογράφει ο Sebastian Schipper και έχει διάρκεια περίπου δυόμισι ώρες, είναι τραβηγμένο σε μονοπλάνο και μάλιστα όπως υποστηρίζει ο δημιουργός του, δίχως φτηνά τρικ και ειδικά εφέ για να δίνουν αυτή την αίσθηση, αλλά κυριολεκτικά φιλμαρισμένο one shot! Το τεχνικό ετούτο επίτευγμα, δεν είναι ακόμη ένα καταιγιστικό θρίλερ, γύρω από μια ληστεία τραπέζης. Αλλά όπως υπόσχεται η παραγωγή του είναι Η ληστεία τραπέζης ολοζώντανη. Το αρχικό τρέιλερ, φυσικά μονταρισμένο, δεν θα μπορούσε να γίνει άλλωστε και αλλιώς, διαφημίζει ένα εξαιρετικά δομημένο πόνημα, που απλά και μόνο λόγω της ξεχωριστής υφής του, έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον της σινεφίλ κοινότητας. Η Βικτόρια έχει ήδη ανοίξει στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές αγορές και το φθινόπωρο αναμένεται να επεκταθεί και στις υπόλοιπες, συμπεριλαμβανομένης κι εκείνης πέρα του Ατλαντικού.

Νεανικό και όχι γνώριμο στο διεθνές κοινό το ερμηνευτικό τιμ που μοιράζεται τους ρόλους και αποτελείται από τους Laia Costa, Frederick Lau, Franz Rogowski, Max Mauff και Burak Yigit.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί...