Movies Ltd

"Μοναξιά μου όλα..."

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Υπάρχει κι αυτό το ελληνικό σινεμά: της αισθητικής, των αισθήσεων και των αισθημάτων

Η Λένα Μαντά ήταν μία από τις πιο στενές συνεργάτριες του Θόδωρου Αγγελόπουλου στις τελευταίες ταινίες του. Τώρα κάποιοι διάβασαν «Θόδωρος Αγγελόπουλος» και τρομάξανε. Δεν θα έπρεπε. Γιατί αυτή είναι μια πολύ τρυφερή, πολύ αγαπησιάρικη ταινία. Μια ταινία ημιτόνων, για τη μοναξιά, την πόλη, τη θάλασσα.

Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας της Μαντά, μετά την ενδιαφέρουσα «Χρυσόσκονη». Σ' αυτήν καταθέτει όλη της την αγάπη για το σινεμά των μεγάλων δασκάλων. Είναι άξιο αναφοράς το γεγονός ότι η ταινία έλαβε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Καϊρου, του παλαιότερου και μεγαλύτερου κινηματογραφικού φεστιβάλ στον αραβικό κόσμο, και κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας.

Η υπόθεση: Δύο άνθρωποι μόνοι τους, μέσα σε μία έρημη πόλη. Ο Κώστας και η Άννα, στην Αθήνα. Ο Κώστας είναι οδηγός στον Hλεκτρικό Σιδηρόδρομο, που διασχίζει κάθε μέρα την πόλη από τη μία της άκρη στην άλλη και κυλάει πάνω στα ίχνη των αρχαίων της ποταμιών οι οποίοι σκεπάστηκαν για να γίνουν δρόμοι. Η Άννα είναι πωλήτρια ακτοπλοϊκών εισιτηρίων στον Πειραιά, στο λιμάνι της πόλης, εκεί όπου κάποτε τα ποτάμια της χύνονταν στη θάλασσα. Ο Κώστας ξέρει την Άννα. Τη βλέπει από το τζάμι της καμπίνας του κάθε πρωί που την παίρνει με το τραίνο του από το Θησείο για να την πάει στον Πειραιά, κάθε απόγευμα που την παίρνει από τον Πειραιά για να την πάει πίσω στο Θησείο. Η Άννα δεν ξέρει τον Κώστα. Από το τζάμι του βαγονιού της βλέπει κάθε μέρα την ίδια διαδρομή στην ερημιά της πόλης χωρίς να ξέρει ποιος οδηγεί το τραίνο. Την ημέρα που ένα τυχαίο γεγονός ανατρέπει τη ζωή του, ο Κώστας αποφασίζει να βγει απ’ τη μοναξιά του και να προσεγγίσει την Άννα. Αρχικά διστακτικά και μετά επίμονα, ο Κώστας θα διεκδικήσει το δικαίωμά του στη ζωή και τον έρωτα. Αρχικά επιφυλακτικά και στη συνέχεια αποφασιστικά, η Άννα θα αφήσει τη μοναξιά της και θα ενδώσει στην ανάγκη της για αγάπη παντοτινή.

Η άποψή μας: Η πιο αγαπησιάρικη από τις ελληνικές ταινίες που είδαμε φέτος στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έγινε αυτόματα και μία από τις αγαπημένες μας. Σε μια πόλη αποχρωματισμένη, στεγνή, πληκτική, βομβαρδισμένη από την κρίση, την αδιαφορία και την απελπισία υπάρχει εντέλει ελπίδα. Λίγο χρώμα εδώ κι εκεί, έτοιμο να κατακλύσει τα πάντα, να ζωντανέζει την πόλη και τους κατοίκους της. Υπάρχει αγάπη. Υπάρχει έρωτας. Δυο άνθρωποι μόνοι και μοναχικοί μπορούν να βρεθούν μαζί. Να μην συνεχίσουν να κινούνται σε παράλληλες πορείες αλλά σε μία, κοινή. Η ταινία μας θύμισε τις «Ήσυχες μέρες του Αυγούστου» - απλά εδώ έχουμε ήσυχες μέρες φθινοπώρου. Ή μήπως άνοιξης;

Ο λόγος είναι ελάχιστος στην ταινία, κι όμως εκείνη κυλάει σαν νεράκι, χωρίς ο θεατής να βαρεθεί ούτε μία στιγμή. Βλέπουμε την καθημερινότητα των δύο ηρώων, μια καθημερινότητα αβάσταχτη μα τόσο βολική, μια μοναξιά τόσο κερδισμένη αλλά και τόσο απαράδεκτη. Εκείνος θα κάνει το πρώτο βήμα. Η εξομολόγηση μέσα στον ηλεκτρικό είναι κομβικής σημασίας. «Θα ξανάρθεις». Ωραίο, ανθρώπινο σινεμά, σύντομη συνάντηση με μέλλον, η Μάσχα είναι ίδια η Μελίνα Μερκούρη, η απόλυση του Κώστα δεν δικαιολογείται (και δεν χρειάζεται δραματουργικά κατά τη γνώμη μας). Μικρό το κακό όμως. Γιατί σε μια τόσο πραγματικά ευαίσθητη και γλυκιά ταινία, κάτι τέτοιες μικρολεπτομέρειες δεν μπορούν επ' ουδενί να χαλάσουν τη γενική εικόνα.

Ένα επιπλέον μπράβο στο διευθυντή φωτογραφίας Κωστή Κίκα για το σπουδαίο τελικό αποτέλεσμα.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Ιανουαρίου 2015 αποκλειστικά στην Ταινιοθήκη

Μια Ταυτοπροσωπία Δεν Αρκεί

του gaRis (@takisgaris)

Αυτή η ταινία έχει αναστατώσει τους δυο βασικούς διεκδικητές των επικείμενων βραβείων όσκαρ, ονομαστικά τον Birdman και (κυρίως) το The Imitation Game. Το έργο παίχτηκε ήδη μια φορά στο Τορόντο που την παρτίδα κέρδισε το Team Cumberbatch, αν και ουκ ολίγοι έριψαν σιαγόνα για τον φέρελπι Eddie Redmayne , ψιλοκακοφωνίξ στους Les Miserables, φίλο του Βενέδικτου τον οποίο εδώ κάνει μια χόρτα συγκριτικά με την προ 10ετίας ΒΒCιάρικη τηλεοπτική ενσάρκωση του Hawking (2004). H τριάδα συμπληρώνεται (όπως ήδη έγραψα τις προάλλες στο Birdman) με τον Michael Keaton σε μια α λα Mickey Rourke (The Wrestler) αυτοβιογραφική κατάθεση ψυχής. Αν ο Cumberbatch είναι ο φετινός Harvey Milk / Sean Penn θα φανεί σύντομα (βλ. Απονομή), πάντως στα σίγουρα η άκρως μελετημένη ταυτοπροσωπία του Redmayne / Hawking φέρνει αυτόματα στο μυαλό την επική (βραβευμένη) ερμηνεία του D.D.Lewis στο My Left Foot.

Το δεύτερο ατού της ιστορίας είναι η Felicity Jones (του μελαγχολικά σταράτου προ 3τίας Like Crazy) στο ρόλο της συζύγου-οσιομάρτυρα Jane Hawking, με τον οποίο σε 25 χρόνια γάμου έκανε τρία παιδιά παρότι οι γιατροί έδιναν στον διασημότερο (70χρονο πια) πάσχοντα από ALS (νόσος του Λου Γκέριγκ) του πλανήτη μετά βίας δυο χρόνια βασανιστικού βίου. Παρά το γεγονός ότι το The Theory of Everything βασίζεται στο βιβλίο της Jane “Travelling to Infinity: My Life With Stephen”, οπότε και αναμενόμενη η αναγωγή της ως κεντροβαρές της αφήγησης, δεν ικανοποιεί, τουλάχιστον ως προς τον προσδοκώμενο βαθμό ταύτισης του θεατή με μια τόσο εμβληματική προσωπικότητα της παγκόσμιας διανόησης, καθώς η ίντριγκα εντοπίζεται στο κρεβάτι των Χώκινγκ, παραβλέποντας καντάρια γνώσης (που περνούν ταχύτατα υπό μορφή ολιγόλογων τσιτάτων) που διαθέτει ο σημαντικότερος ζων αστροφυσικός, ιδιαίτερα στο μπεστ-σέλλερ A Brief History of Time (1989).

Ο οσκαροστεφθείς (Man on Wire) ντοκυμαντερίστας James Marsh, έχει επιτύχει στην χωρίς μελοδραματικές ακρότητες εξιστόρηση της οικογενειακής ζωής του Στηβ Χώκινγκ πασπαλισμένη με μια χούφτα επιστημονικά εκλαϊκευμένες (εκεί που αποτυγχάνει το Interstellar) περιγραμματικές ιδέες περί Μαύρων Τρυπών και Μπιγκ - Μπάνγκ, όμως ποντάρει στην αισθηματική ενατένιση του ήρωα χωρίς να βοηθήσει ουσιαστικά την κοπιώδη ερμηνεία του Redmayne, ο οποίος παίζει φωτογραφικά και με χιούμορ τον ιδιοφυή καθηγητή, χωρίς όμως να ανασύρει την ενδελέχεια ενός διασήμως άθεου στοχασμού που έχει επηρεάσει ίσως εξίσου με τον προγενέστερο ομοϊδεάτη φιλόσοφο Bertrand Russel.

Για πες: To The Theory of Everything, μια ταινία που μοιάζει περισσότερο με υποσημείωση παρά το καταλυτικό biopic για τον super star συγγραφέα του Χρονικού Του Χρόνου, δε θα διαδραματίσει σημαίνοντα ρόλο στα όσκαρς εξαιρουμένων των πρωταγωνιστικών ερμηνειών, ιδιαίτερα του Eddie Redmayne, για τον οποίο αδιαμφισβήτητα αυτή η ερμηνεία είναι εφαλτήριο για σπουδαίους ρόλους εφεξής.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Ιανουαρίου 2015 από την UIP

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Άντε να καταδικάσεις τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται

Τούτη η ταινία αποτελεί ένα πολύ τολμηρό εγχείρημα ως σύλληψη. Μια ταινία στην οποία πρωταγωνιστούν πραγματικοί κωφάλαλοι ερασιτέχνες ηθοποιοί σε ρόλους πραγματικών κωφαλάλων και όπου όλοι οι διάλογοι λαμβάνουν χώρα με τη χρήση της νοηματικής γλώσσας. Χωρίς υπότιτλους, χωρίς voice over, χωρίς επεξηγήσεις, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά πριν φωτιστεί το πρώτο πλάνο της ταινίας. Οι θεατές ακούμε τους φυσικούς ήχους αλλά μένουμε απ' έξω από το τι ακριβώς «παίζεται» επί της μεγάλης οθόνης. Κι αν νομίζετε πως όσοι γνωρίζουν τη νοηματική θα καταλάβουν τους διαλόγους, κάνετε λάθος! Η συγκεκριμένη νοηματική είναι η ουκρανική! Το ότι θα υπήρχαν διαφορετικές γλώσσες στη νοηματική ήταν κάτι που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ποτέ.

Η ταινία έλαβε μέρος στην Εβδομάδα της Κριτικής του φεστιβάλ των Καννών και γενικώς προβάλλεται σε πάρα πολλά φεστιβάλ, θαμπώνοντας τους θεατές με όσα «λέει» με την εκκωφαντική σιωπή της. Στην Ελλάδα δημιούργησε αίσθηση στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Μάλιστα, στην επίσημη προβολή της ταινίας στο «Ολύμπιον» (το κέντρο του φεστιβάλ) ένας θεατής λιποθύμισε όταν ήρθε αντιμέτωπος με μια άκρως ρεαλιστική και πάρα πολύ σκληρή σκηνή. Να είστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο λοιπόν!

Η υπόθεση: Ουκρανία. Ένα κατεστραμμένο αμάξι πίσω από μια στάση λεωφορείου. Κι ένας έφηβος να ζητάει βοήθεια προκειμένου να βρει μια διεύθυνση. Μόλις έχει φθάσει στη συγκεκριμένη πόλη και ψάχνει ένα οικοτροφείο για κωφάλαλα παιδιά. Εκεί τον έχουν στείλει. Κι εκεί θα προσπαθήσει να προσαρμοστεί σε ένα καθόλου φιλικό περιβάλλον. Ένας διεφθαρμένος καθηγητής, παρέα με τον επιστάτη, έχουν στήσει ολόκληρη «επιχείρηση». Μέσω μιας κλίκας νταήδων εκφοβίζουν τα πιο αδύνατα παιδιά, τους παίρνουν το χαρτζηλίκι και εκμεταλλεύονται τους ευρισκόμενους στη βάση της ιεραρχικής πυραμίδας μέσω επαιτίας, ληστειών και πορνείας. Ο νεοφερμένος έφηβος είναι γερό κορμί και γρήγορα ανεβαίνει στην ιεραρχία. Κάνει κι αυτός όλες τις βρώμικες δουλειές μετά από κατάλληλη εκπαίδευση. Τα πράγματα θα αλλάξουν όταν ερωτεύεται ένα από τα κορίτσια του οικοτροφείου, που κάνουν βίζιτες με πελάτες φορτηγατζήδες κι έχει όνειρο μια καλύτερη ζωή – πάντα ως πόρνη – στην Ιταλία. Μόνο που η βία εντέλει πληρώνεται μόνο με βία.

Η άποψή μας: Κατά έναν πολύ παράδοξο τρόπο τούτη η ταινία έχει αναλογίες με το White God που προβλήθηκε στη χώρα μας πριν μερικές εβδομάδες. Όσοι την έχετε δει, βάλτε στη θέση του ημίαιμου σκύλου τον κωφάλαλο έφηβο και θα δείτε ότι οι δύο ταινίες θέλουν να πουν πάνω - κάτω τα ίδια πράγματα. Μόνο που ο Ουκρανός σκηνοθέτης ποντάρει περισσότερο στο ρεαλισμό από τον Ούγγρο συνάδελφό του, κι ας βρίθει η ταινία του από σύμβολα, έχοντας πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης, πέρα από το πρώτο. Ίσως τραβηγμένα τούτη η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως η πλέον αντι-Πούτιν ταινία όλων των εποχών. Σε μια από τις αρχικές σκηνές, πάντως, δεν διαφεύγει της προσοχής του ψύχραιμου θεατή πως γίνεται σκωπτική έμμεση αναφορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ.

Κάποιες σκηνές κρατάνε σε μάκρος, ακριβώς για να ενταθεί η σύγχυση του θεατή που προσπαθεί να βρει τον... «άγνωστο κώδικα» στις συνομιλίες των κωφάλαλων, αλλά μάταια. Κάποιες άλλες ποντάρουν σε ένα κατάμαυρο χιούμορ: ο έφηβός μας ανεβαίνει στην ιεραρχία της «φυλής» όταν ο προκάτοχός του χάνει τη ζωή του επειδή δεν μπορεί να μιλήσει (θα καταλάβετε)! Οι ερωτικές σκηνές είναι υπέρ το δέον εύγλωττες: χωρίς κανενός είδους σεμνοτυφία οι σκηνές αυτές μιλούν τη γλώσσα του σώματος. Η σκηνή της απόξυσης είναι πιο συγκλονιστική από την αντίστοιχη στο «Τέσσερις μήνες, τρεις εβδομάδες και δυο μέρες». Και το φινάλε... σπαζοκεφαλιά, θα κάνει πολλούς να φρικάρουν με την αγριότητά του. Έτσι είναι, όμως: οι νταήδες δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν παρά με τα ίδια τους τα όπλα. Και στο τέλος δεν έχεις παρά να κλείσεις την πόρτα στους παντός είδους φασίστες, να την κλειδώσεις και να πετάξεις και το κλειδί...

Συγκλονιστικό φιλμ, με πολλαπλές αναγνώσεις.

Ως παραγωγή πέρασε από χίλια μύρια κύματα μέχρι να φτάσει στην σημερινή ημέρα, όπου επιτέλους εκκίνησε τα γυρίσματα της στο Σαν Φραντσίσκο. Ο λόγος για την κινηματογραφική βιογραφία του ιδρυτή της Apple και μεγαλοφυΐας των ηλεκτρονικών υπολογιστών Steve Jobs (πολύ λογικά, ο τίλος του biopic θα είναι αυτός ακριβώς) που θα σκηνοθετήσει ο Οσκαρούχος Βρετανός Danny Boyle (Slumdog Millionaire, 127 Hours) σε σενάριο του Aaron Sorkin (The Social Network, The Newsroom) βασισμένος σε όσα συνέγραψε στο βιβλίο του ο Walter Isaacson. Όπως έγινε γνωστό απόψε από την παραγωγό Universal Pictures, το φιλμ θα εστιάσει σε τρεις στιγμές σταθμούς στην πορεία του σπουδαίου σκαπάνέα της επιστήμης, στην ανακάλυψη του πρώτου Mac, στην εφεύρεση του Next Cube κομπιούτερ και στην ολοκλήρωση του πρώτου I-Mac. Μέσα από διαρκή φλασμπάκς θα αποκαλύπτονται λεπτομέρειες από την ζωή του, όπως θα γυριστούν στην πραγματική του κατοικία στο Καλιφορνέζικο προάστιο του Λος Άλτος. Τον Τζομπς στην μεγάλη οθόνη θα υποδυθεί ο Michael Fassbender, έχοντας στο πλάι του πλειάδα σπουδαίων ηθοποιών, όπως η Kate Winslet που θα ερμηνεύσει την Τζοάνα Χόφμαν διευθύντρια μάρκετινγκ της Μάκιντος, ο Seth Rogen που θα κρατήσει τον ρόλο του στενού του συνεργάτη Στιβ Βόζνιακ και ο Jeff Daniels που θα ενσαρκώσει τον CEO της Apple Τζον Σκάλυ.

Μπορεί να μην ήταν πολλοί εκείνοι που νοιάζονταν ιδιαίτερα για το αν θα υπάρξει ένα καινούργιο επεισόδιο των πάλαι ποτέ θριαμβευτικών Ghostbusters, το συναίσθημα του σινεφίλ κοινού άλλαξε μονομιάς, όταν στην θέση του σκηνοθέτη τοποθετήθηκε ο ανατρεπτικός Paul Feig, που από την πρώτη στιγμή ανακοίνωσε πως δεν θα πρόκειται για ακόμη ένα τσάπτερ της φημισμένης σειράς, μα για το ολοκληρωτικό ριμπούτ της. Μια απόφαση που όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων την είχε σκεφτεί πολύ κακά, καθώς μονομιάς αντικατέστησε ολόκληρο το πιθανώς αντρικό και γηρασμένο καστ, με τέσσερις γυναίκες, που μάλιστα έχουν γράψει την δική τους διαδρομή στον χώρο της σπαρταριστής κωμωδίας. Ο λόγος για τις κυρίες Melissa McCarthy, Kristen Wiig, Kate McKinnon και Leslie Jones, που αναμένεται να φορέσουν την στολή των διωκτών των φαντασμάτων και να σκορπίσουν το γέλιο με την δράση τους στην πλατεία, έχοντας όλες τους προϋπηρεσία στο κορυφαίο πανεπιστήμιο του χιούμορ, το Saturday Night Live. Ο ίδιος ο Feig έδωσε στην δημοσιότητα τις φωτογραφίες τους μέσω του λογαριασμού του στο Twitter, γεγονός που μπορεί να μην σημαίνει επίσημη ανακοίνωση από το στούντιο, μα μια σχεδόν δεδομένη απόφαση που πήρε ο δημιουργός, να συνεργαστεί ξανά με δύο από τις σταρς του στις Bridesmaids, αλλά και με δύο φρέσκα ονόματα που έχουν γίνει γνωστά μέσα από την τηλεοπτική πορεία τους τα τελευταία δύο χρόνια.

Είστε έτοιμοι γι αυτό που έρχεται? Από το στούντιο που πρόσφερε τους X-Men Days Of Future Past, έρχεται μια ακόμη ιστορία μεταλλαγμένων σούπερ ηρώων, που ήδη έχει κάνει μια πρώτη - διπλή - εμφάνιση στην μεγάλη οθόνη. Πρόκειται για τους Fantastic Four, την τετράδα των πανίσχυρων φίλων, που μετά από το ριμπούτ που επιχείρησε η Marvel, έρχονται με καινούργια φόρμα και ανανεωμένοι, για να κερδίσουν την εκτίμηση των φανατικών φίλων των σινε-κόμικς, με την ελπίδα μιας πιο εμπορική πορείας από την προ δεκαετίας περίπου, εισαγωγική. Σε σκηνοθεσία του Josh Trank του φημισμένου Chronicle και σε σενάριο του Simon Kinberg των X-Men, το φιλμ παρουσιάζει το πως οι Τέσσερις Παντοδύναμοι, τηλεμεταφέρθηκαν σε ένα παράλληλο σύμπαν, απέκτησαν τις απίστευτες ικανότητες τους και εξελίχθηκαν σε Πυρσό, Αόρατη Γυναίκα, Κύριο Φανταστικό και σε πέτρινο Το Πράγμα. Οι ζωές τους αναπάντεχα πλέον θα ενωθούν κι εκείνοι λειτουργώντας με γνώμονα το κοινό καλό, θα επιχειρήσουν να αναχαιτίσουν τις δυνάμεις του Κακού που απειλούν την Ανθρωπότητα. Με πιο πρόσφατη εκείνη ενός παλιού τους συνεργάτη, που έχει μετατραπεί σε φονικό τρομοκράτη. Στις 7 Αυγούστου, μέσα στο κατακαλόκαιρο θα κάνουν την εμφάνιση τους στις αίθουσες οι ολοκαίνουργοι Fantastic Four, σε διανομή όπως πάντα της 20th Century Fox.

Και φυσικά με καινούργιες μορφές που αντικαθιστούν σε αυτή την νέα προσπάθεια τις παλιές, όπερ σημαίνει πως πλέον οι F4 αποτελούνται από τους Miles Teller, Kate Mara, Michael B. Jordan και Jamie Bell. Ονόματα δηλαδή όχι κατά πολύ ηχηρότερα από αυτά της πρώτης φοράς. Στο καστ ακόμη συμμετέχουν και οι Toby Kebbell, Tim Blake Nelson και Reg Cathey.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Αυγούστου 2015