Movies Ltd

Η Παγκόσμια Ένωση Διαδικτυακών Κριτικών Κινηματογράφου Διαδικτύου ανακοίνωσε τους νικητές των 18ων ετήσιων βραβείων της. Η ταινία του Wes Anderson The Grand Budapest Hotel υπήρξε ο μεγάλος θριαμβευτής της φετινής απονομής, έχοντας τιμηθεί με τις πρωτιές της Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου και Καλύτερης Φωτογραφίας..

H Rosamund Pike έκανε την μεγάλη έκπληξη στις ατομικές βραβεύσεις αφού κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας για την εξαιρετική της παρουσία στην ταινία του David Fincher, Gone Girl, ενώ αντίστοιχα την ανδρική κατηγορία κατέκτησε ο καταπληκτικός Michael Keaton για την παρουσία του στον εναλλακτικό Birdman. Στις υποστηρικτικές κατηγορίες, ο Edward Norton, επίσης για τον Birdman, αποδείχθηκε ο καλύτερος συμπαραστάτης, ενώ στις γυναίκες η Patricia Arquette από τα φαβορί της πεντάδας, επικράτησε για τον ρόλο της στο Boyhood.

Της ταινίας που χάρη στην ιδιαιτερότητα της να αναπτύσσεται σε πραγματικό χρόνο ετών, έδωσε την νίκη για την Καλύτερη Σκηνοθεσία στον Richard Linklater. Οι διαδικτυακοί κριτικοί τίμησαν και με επιπλέον βραβεία κάποιες από τις προαναφερόμενες ταινίες, καθώς το Gone Girl απέσπασε το βραβείο για το Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο, ενώ το Birdman τιμήθηκε με τον τίτλο για το Καλύτερο Μοντάζ.

Σε μια όχι και τόσο ξεχωριστή χρονιά για το animation, στην κορυφαία θέση των επιλογών της OFCS κάθισε το καλοσχεδιασμένο The Lego Movie, στα μη αγγλόφωνα, έγινε η μεγάλη ανατροπή και δεν νίκησε το επικρατέστερο Ida, αλλά οι Βέλγοι αδελφοί Dardenne για το Two Days One Night, ενώ τον τίτλο του ποιοτικότερου ντοκιμαντέρ, μάλλον τιμής ένεκεν για το πρόσωπο που επεξεργάζεται στην θεματική του, τον σπουδαίο Roger Ebert, πήρε το Life Itself.

Θα πρέπει να τονιστεί πως ο τίτλος της Καλύτερης Ταινίας, όπως τον αποδίδουν οι Online Film Critics, αποτελεί και σημαντικό πρόκριμα για την επερχόμενη βράβευση της Ακαδημίας, αφού τις περασμένες χρονιές, το αποτέλεσμα της Ένωσης και της AMPAS υπήρξε κοινό στις περιπτώσεις των 12 Years A Slave, Argo, The Hurt Locker, American Beauty και No Country For Old Men. Δεν δόθηκε κανένα ειδικό βραβείο για κάποιον ξεχωριστό λόγο, όπως είχε συμβεί κατά τις περασμένες σεζόν.

"Αυτή η χρονιά μας έδωσε την δυνατότητα να νιώσουμε νοσταλγία για το παρελθόν μας, να κοιτάξουμε με μεγαλύτερη ελπίδα στο μέλλον μας και να εισχωρήσουμε ακόμη βαθύτερα στις ψυχές μας, μέσα από την ευκαιρία που μας έδωσαν οι πραγματικά καλές δημιουργίες που είδαμε στην μεγάλη οθόνη" δήλωσαν τα τρία μέλη της διοικούσας επιτροπής της OFCS, Robert Humanick, Wesley Lovell και Cole Smithey, εκπροσωπώντας τα μέλη της Ενώσεως. "Ανακαλύψαμε δύναμη, αγάπη και συγκίνηση μέσα στα φιλμς του 2014 και γι αυτό είναι ιδιαίτερη τιμή μας να βραβεύουμε τα κορυφαία εξ αυτών."

Η Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Διαδικτύου ιδρύθηκε το 1997 και σκοπό της έχει να αναδείξει, αλλά και να βελτιώσει τα επίπεδα του κινηματογραφικού σχολιασμού στο Ίντερνετ. Η Ένωση αποτελείται από επαγγελματίες κριτικούς κινηματογράφου, δημοσιογράφους και συγγραφείς από όλο τον κόσμο, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Ασία, την Λατινική Αμερική, ενώ αποτελεί ξεχωριστή τιμή για το www.moviesltd.gr που οι συντάκτες του, Τάκης - gaRis - Γκαρής και Γιώργος - zerVo - Ζερβόπουλος, με πολυετή εμπειρία στον χώρο, αποτελούν δύο από τα περισσότερα από 275 μέλη της.

Τα βραβεία συνοπτικά
Καλύτερη Ταινία: The Grand Budapest Hotel
Καλύτερο Animation: The Lego Movie
Καλύτερη μη Αγγλόφωνη Παραγωγή: Two Days One Night
Καλύτερο Ντοκιμαντέρ: Life Itself
Καλύτερη Σκηνοθεσία: Richard Linklater - Boyhood
Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία: Michael Keaton - Birdman
Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία: Rosamund Pike - Gone Girl
Καλύτερη Υποστηρικτική Ανδρική Ερμηνεία: Edward Norton - Birdman
Καλύτερη Υποστηρικτική Γυναικεία Ερμηνεία: Patricia Arquette - Boyhood
Καλύτερο Πρωτότυπο Σενάριο: The Grand Budapest Hotel
Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο: Gone Girl
Καλύτερο Μοντάζ: Birdman
Καλύτερη Φωτογραφία: The Grand Budapest Hotel

TOP 10 ταινιών που δεν διανεμήθηκαν στις ΗΠΑ
'71
10,000 km
Entre Nós
Han Gong-ju
Hard to Be a God
The Look of Silence
The Salt of the Earth
What We Do in the Shadows
Timbuktu
The Tribe

Μόλις ένας μήνας απομένει για να ανοίξει η αυλαία του χειμωνιάτικου κινηματογραφικού φεστιβάλ του Sundance και οι διοργανωτές έδωσαν στην δημοσιότητα κάποια ακόμη φιλμς που θα προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα του line up των τμημάτων του. Κορυφαία θέση μεταξύ αυτών κρατούν οι δύο ταινίες του Gala, όπου θα πραγματοποιήσουν τις παγκόσμιες πρεμιέρες τους, δηλαδή το A Walk In The Woods του Ken Kwapis, με πρωταγωνιστές τους Robert Redford, Nick Nolte, Emma Thompson και True Story του Rupert Goold που τους βασικούς ρόλους κρατούν οι James Franco, Jonah Hill και Felicity Jones. Επίσης δόθηκαν στην δημοσιότητα και οι πρώτοι τίτλοι που θα λάβουν μέρος στο τμήμα Sundance Kids, που αφορά τους νεότερους σε ηλικία θεατές του φεστιβάλ, δηλαδή οι The Games Maker από την Αργεντινή, Operation Arctic από την Νορβηγία, Shaun The Sheep από την Μεγάλη Βρετανία, ενώ στις προσεχείς ημέρες πρόκειται να δηλωθεί το πλήρες ρόστερ των επιμέρους θεματικών κατηγοριών της σπουδαίας διοργάνωσης της Γιούτα. Η οποία θα εκκινήσει τις διεργασίες της στις 22 Ιανουαρίου 2015 και αναμένεται από το αμερικάνικο σινεφίλ κοινό με έκδηλο ενδιαφέρον.

Τις πρώτες επτά ταινίες που θα συμμετάσχουν στα προγράμματα του, ανακοίνωσε η διοργανώτρια αρχή του 65ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, που θα λάβει χώρα στην γερμανική πρωτεύουσα τον ερχόμενο Φεβρουάριο. Ανάμεσα τους ξεχωριστή θέση κατέχει η ολοκαίνουργη δημιουργία του διεθνώς αναγνωρισμένου Terrence Malick, με τον τίτλο Knight Of Cups, στην οποία πρωταγωνιστούν οι Christian Bale, Cate Blanchett και Natalie Portman. Εξίσου σπουδαία πρεμιέρα ορίζει ένας ακόμη τίτλος που φιλοδοξεί να κάνει σπουδαία πορεία στα ταμεία και πρόκειται για την Live action νέα εκδοχή της Cinderella, από τα χέρια του Βρετανού Kenneth Branagh, εκεί που πρόκειται ξανά να συναντήσουμε την Blanchett υποδυόμενη την κακιά μητριά, ηγουμένη ενός διεθνούς καστ που αποτελούν οι Lily James, Richard Madden, Stellan Skarsgard, Derek Jacobi και Helena Bonham Carter. Πέραν τούτου στα εκράν της Cinemaxx και του Palast του Βερολίνου θα προβληθούν ακόμη και οι νέες ταινίες του Peter Greenaway, Eisenstein In Guanajuato, του Jayro Bustamante από την Γουατεμάλα, Ixcanulk (Ixcanul Volcano), του Alexey German από την Ρωσία, Pod electricheskimi oblakami (Under Elctric Clouds), του Andrew Haigh από την Βρετανία, 45 Years και του Γερμανού Andreas Dressen με τον τίτλο Als Wir Traumten (As We Were Dreaming).

Σε ακολουθεί... Με τις δάφνες από το περιφερειακό πρόγραμμα των Καννών όπου πρώτοπροβλήθηκε αλλά και του Τορόντο που άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις, έρχεται ένα ανατριχιαστικό, ανεξάρτητο θρίλερ, που αναμένεται να σαρώσει και στο μάρκετ του επερχόμενου φεστιβάλ του Σάντανς. πρόκειται για το It Follows, που το σενάριο και την σκηνοθεσία του υπογράφει ο David Robert Mitchell, γνωστός στο σινεφίλ κοινό από την πρώτη του δημιουργία The Myth Of The American Sleepover. Για την 19χρονη Τζέι το ενδιαφέρον της όπως όλων συνομήλικων της κοριτσιών, εστιάζεται στο σχολείο και στις βόλτες με τους φίλους της στην εξοχή. Μετά από μια φαινομενικά αθώα σεξουαλική συνεύρεση όμως, θα αντιληφθεί πως ένα μυστηριώδες σκοτεινό πνεύμα την ακολουθεί σε κάθε της βήμα. Δίχως να μπορεί να αποκρυπτογραφήσει την εικόνα του, η νεαρή θα επιχειρήσει μαζί με την παρέα της, να εξολοθρεύσουν την μορφή που της έχει καταστρέψει την ζωή. Φυσικά η ταινία ακόμη δεν έχει πάρει διανομή στις αμερικάνικες αίθουσες, κάτι που αναμένεται να συμβεί κατόπιν της προβολής της στην Γιούτα.

Τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατά η όμορφη Maika Monroe, που ήδη η μορφή της έχει κινήσει το ενδιαφέρον και άλλων δημιουργών, που επιθυμούν να την εντάξουν στα καστ των δικών τους ταινιών.

Στις δικές μας αίθουσες? Αμφίβολο, μπορεί μέσα στο 2015...

Γυαλιά - καρφιά! Εφόσον το κολπάκι λειτουργεί για ποιον ακριβώς λόγο κι εμείς τα στούντιο να μην το συνεχίσουμε, φαίνεται να αναρωτιέται η Open Road Films που δίχως το παραμικρό ρίσκο, δίνει την εντολή στον Φραντσέζο σκηνοθέτη του Taken, Pierre Morel, να συνεχίσει να κάνει, αυτό που καλά γνωρίζει: Καταιγιστικές περιπέτειες δράσης που έχουν στο επίκεντρο τους, τον Ένα Ήρωα! Στην περίπτωση του The Gunman που στηρίζεται θεματικά στην ομώνυμη μπεστ σέλλερ νουβέλα του Jean Patrick Manchette, το βασικό πρόσωπο της ιστορίας είναι ο Μάρτιν Τεριέ, ένας πληρωμένος εκτελεστής του υποκόσμου, που σχεδιάζει να ξεφύγει από την παρανομία και να φύγει μακριά από την βρωμιά, μαζί με την αγαπημένη του. Έλα όμως που η μέχρι πρότινος συνεργαζόμενη μαζί του Μαφία έχει άλλη άποψη, θα απαγάγει το κορίτσι του και θα επιχειρήσει να τον πείσει να συμμετάσχει σε ένα τελευταίο κόλπο. Εκείνος όμως δεν έχει πει την τελευταία του κουβέντα. Σενάριο από τον Pete Travis των αναλόγου εκρηκτικότητας Dredd και Vantage Point και επίσημη ημερομηνία εξόδους στους κινηματογράφους η 20η Μαρτίου 2015.

Όχι ταιριαστός ο ρόλος του επαγγελματία δολοφόνου για τον Sean Penn, που γενικά στην καριέρα του δεν τα πήγε ιδιαίτερα καλά στα φασαριόζικα θρίλερ που συμμετείχε. Μαζί του μια πλειάδα διάσημων αστέρων, ανεβάζει ακόμη πιο ψηλά το ήδη δηλωμένο ενδιαφέρον των φανατικών της περιπέτειας, αποτελούμενη από τους Idris Elba, Ray Winstone, Jasmine Trinca και τον ειδικευμένο πια σε ρόλους κακού Javier Bardem.

Στις δικές μας αίθουσες? Την Άνοιξη του 2015

Χρησιμότης Μηδέν!

του zerVo (@moviesltd)

Κάθε που ζυγώνει η πασχαλιά δεν έχω τίποτα καλύτερο. Αγκαλιά με μια σακουλάρα νηστίσιμα φυστικάκια, παραδοσιακά εδώ και τόσες δεκαετίες, ακινητοποιούμαι μπροστά στην μικρά οθόνη, για να απολαύσω ακόμη και το παραμικρό δευτερόλεπτο του κοντά τετράωρου έπους των Δέκα Εντολών. Όχι με κανένα έντονο θρησκευτικό κίνητρο, μα περισσότερο για να καμαρώσω για μια ακόμη φορά, το πως κάποιοι κινηματογραφάνθρωποι σαν τον DeMille αντιλαμβάνονταν σωστά το δούναι και λαβείν, ανάμεσα στον απλόχερο χολιγουντιανό σινεμά και τον διψασμένο για υπερθέαμα θεατή. Σχέση που προφανέστατα ξέφτισε στο πέρασμα του χρόνου, καθώς οι ευκολίες που πρόσφεραν τα πανίσχυρα μοντέρνα μέσα στους ντιρέκτορες, μπορεί να εκτόξευσαν στα ύψη την ποιότητα των εφέ, μείωσαν δραστικά όμως την έμπνευση και το ψυχικό σθένος που απαιτείται για να επαναληφθούν στο εκράν τέτοιου επιπέδου επιτεύγματα.

Αίγυπτος 1300 προ Χριστού. Ο οιωνός ήταν σαφής! Εκείνος που θα σώσει την ζωή του άλλου στο πεδίο της μάχης, θα γίνει ο πραγματικός βασιλιάς. Πρόβλεψη που έλαβε χώρα ενώπιον του σκληρού μα και γηρασμένου Φαραώ Σέτι και αφορούσε στον ανασφαλή γιο του Ραμσή και τον μεγαλωμένο σαν παιδί του, αξιωματικό στου στρατού Μόουζες. Στην εκστρατεία ενάντια στους Χεταίους που θα ακολουθήσει, ο δυναμικός πολεμιστής, όχι μόνο θα οδηγήσει τις δυνάμεις των Αιγυπτίων στην νίκη, αλλά θα αποτρέψει και τον βέβαιο θάνατο του αδελφοποιτού του. Η Προφητεία θα ξεθωριάσει καθώς ο Ραμσής θα διαδεχτεί τον αποθανόντα πατέρα του στον θρόνο, την ίδια στιγμή που ο Μωυσής θα εξοριστεί από την χώρα, μόλις αποκαλυφθεί η σκλαβωμένη Εβραϊκή καταγωγή του.

Εννιά χρόνια κατοπινά, καθώς ο παροπλισμένος μαχητής, απολαμβάνει μια εντελώς διαφορετική, ταπεινή οικογενειακή ζωή μακριά από την βασιλική αυλή, θα λάβει την θεϊκή εντολή, ως ο εκλεκτός του παντοδύναμου, να οδηγήσει τους συμπατριώτες του, ελεύθερους πλέον στην Γη της Επαγγελίας. παρόλες τις συζυγικές αντιδράσεις, ο Μωυσής θα αποδεχτεί τον καινούργιο του ηγετικό ρόλο, θα επιστρέψει στα περίχωρα της Μέμφιδας και θα προετοιμάσει τους υποταγμένους Εβραίους για να ξεκινήσουν, ενάντια στις μοχθηρές και αιμοσταγείς προσταγές των κατακτητών τους, το μακρύ ταξίδι προς το πεπρωμένο τους.

Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερες συστάσεις ή επεξηγήσεις η πασίγνωστη ακόμη και σε παιδάκι των αρχικών τάξεων του σχολείου, ιστορία της Εξόδου, όπως άλλωστε δεν αποτελεί κανενός είδους σπόιλερ η αναφορά στην εξέλιξη της, με την κάθετη άρνηση του Αιγύπτιου μονάρχη να απελευθερώσει τον υπό κατοχή λαό και τις τραγικές, για εκείνον, συνέπειες. Μια πραγματικά μοναδική σε σύλληψη περικοπή της Βίβλου που φτάνει στην κορύφωση της την στιγμή που οι λαβωμένοι και αποκαμωμένοι Ιουδαίοι, βρεθούν μπροστά στο αξεπέραστο εμπόδιο της Ερυθράς Θάλασσας. Και τι καλύτερο θα μπορούσε να φανταστεί ο σινεφίλ, από το να την επεξεργαστεί σεναριακά μια από τις χαρισματικότερες συγγραφικές προσωπικότητες, ο πολυβραβευμένος Steven Zaillian. Που να σκεφτεί το μυαλό πως η προσέγγιση στο πρωτότυπο θα γίνει αποξαρχής με εντελώς λανθασμένη αισθητική?

Μπερδεμένος ο Scott, για το ποιον ακριβώς δρόμο πρέπει να ακολουθήσει, πέφτει σε εμφανές κομφούζιο άγχους στο να επαναλάβει το επίτευγμα του Gladiator και τρέχει ολοταχώς προς αυτή την ρότα, επιλέγοντας το μιλταριστικό ύφος, στολίζοντας τον ήρωα του με ξίφος αντί για μαγκούρα, ντύνοντας τον Στρατηγό παρά Ποιμένα. παρέμβαση που κόβει στα δύο την συμβολική έννοια των (αδιάφορο αληθινών ή φανταστικών) συμβάντων στην πορεία της παλαιάς Διαθήκης, που έχει ως κατάληψη της την έλευση του Μεσσία. Το πέρασμα προς την μοίρα που περιμένει τον κατατρεγμένο λαό του Ισραήλ, εδώ παύει να κρύβει μέσα του το θεόσταλτο μήνυμα και περισσότερο μοιάζει με ηρωική απόδραση μυριάδων ρακένδυτων ανταρτών, από τον ζυγό του δυνάστη, παντί τρόπω, ακόμη κι αν χρειαστεί να χυθεί αίμα για να πραγματοποιηθεί. Ε, δεν είναι αυτό ακριβώς το Βιβλικό νόημα, είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί κανείς μαζί του.

Έτσι μετά από ένα πρώτο μέρος με κομμάτια πολέμου ολόκληρα παρμένα από τον Μονομάχο (σε σαφέστατα μικρότερο βεληνεκές) οδηγούμαστε στην αναπαράσταση των φοβερών και τρομερών Πληγών, με αρκετές εξ αυτών σε μια νέα μορφή, εκεί που λαμβάνει χώρα και το σημαντικότερο σφάλμα του Θείου Ridley. Πουθενά δεν υπάρχει στην Διαθήκη εκδικητική τάση του Θεού, για τα δεινά που υπέστη ο αγαπημένος (?) του λαός, όπως επιχειρείται εδώ η προβολή τάσης οφθαλμόν αντί οφθαλμού. Αν τα γραφικά είναι καλοσχεδιασμένα, σε εντυπωσιακή τρισδιάστατη κοψιά, αυτό μάλλον έρχεται τελευταίο στην απαίτηση του θεατή, που μάλλον τα νιώθει κενά, άδεια, απλώς διεκπεραιωτικά, στο άντε πάμε να περάσουμε τον ωκεανό, να πνιγούν και οι Αιγύπτιοι να τελειώνουμε.

Για πες: Λογικό λοιπόν σε αυτό το ελάχιστης χρησιμότητας, παρά μόνο για όσους απλώς ενδιαφέρονται για την επίπεδη CGI αναπαραγωγή των γεγονότων, ιστορικό μάθημα, οι ερμηνείες του πανάκριβου καστ να περνούν σε δεύτερη μοίρα και παρότι με αρκετά λάθη εκφραστικά, βασικά από το πρωταγωνιστικό δίδυμο Bale - Edgerton, να μην θεωρούνται ως οι βασικοί υπαίτιοι που το φιλμ δεν τραβάει. Αν κατάφερε πάντως κάτι εντέλει ο μίστερ Scott ήταν να με ωθήσει να εκτιμήσω πιότερο τον περσινό Noah του Aronofski, που αν μη τι άλλο έδειξε τον απαιτούμενο σεβασμό στις Γραφές...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 11 Δεκεμβρίου 2014 από την Odeon