Room PosterΤο Δωμάτιο

του Lenny Abrahamson. Με τους Brie Larson, Jacob Tremblay, Joan Allen, William H. Macy, Sean Bridgers, Megan Park, Cas Anvar, Amanda Brugel, Joe Pingue, Tom McCamus, Wendy Crewson


Μά(να) Ιδού Ο Υιός Σου
του gaRis (@takisgaris)

Για όσους διατελούμε γιοί είναι καθαρό γιατί ο πρωτόγονος δεσμός με τη μάνα έχει μοναδική (με την έννοια της αναντικατάστατης) σημασία. Ο Xavier Dolan με το θυελλώδες (αν και αλυσιτελές ως αφήγημα) Mommy εξερεύνησε τα ακροχώραφα της λανθάνουσας σεξουαλικότητας μέσα από μια σχέση-βακτηρία μεταξύ δυο πληγωμένων ημίσεων μιας διαλυμένης οικογένειας. Η ιρλανδο-καναδέζικη (χιντ) εκδοχή του συμβολισμού, το Room που κέρδισε τις δάφνες του People’s Choice Award (χιντ - χιντ) στο TIFF40, βασισμένη στο μπεστ-σέλερ της (και σεναριογράφου εδώ) Emma Donoghue, στριμώχνει απειλητικά το ιερό ζεύγος σε μια παράγκα 10Χ10, με τον βιαστή Old Nick να έχει κλειδώσει για επτά χρόνια την Joy (Brie Larson) και τον 5χρονο καρπό του κατ’εξακολούθηση βιασμού της Jack (Jacob Tremblay). Εδώ δεν υπάρχει οικογένεια, όπως πίσω στο σπίτι της τότε 17χρονης Joy καθώς οι γονείς της (Joan Allen και William Macy) το διαλύσανε συνεπεία της τραγικής εξαφάνισης. Ο Lenny Abrahamson (με τις πενιχρές περγαμηνές του περσινού Frank), απόφοιτος φιλοσοφίας εκ Δουβλίνου, φιλμογραφεί την απομόνωση, μέσα και όξω, τη μαγική συνένωση μάνας-γιου ως αυθύπαρκτο σύμπαν.

Room Wallpaper
Η καθημερινότητα μέσα στο Δωμάτιο είναι ελεγειακά ποιητική, με τον μικρούλη Jack να «βλέπει» τον εξώκοσμο της ειρκτής του αποκλειστικά μέσα από τη λαβωμένη συνείδηση της Ma του. Καθηλωτική απεικόνιση, με τη γνωστή (Short Term 12) μαεστρία της Larson να υποτάσσει κάθε κραυγαλέο και περιττό στην ερμηνεία της, επικεντρώνοντας κάθε ικμάδα ενέργειας στη διάσωση του Jack όπως κάθε αρχετυπική μάνα-θυσία. Ο δε Tremblay, με την αφοπλιστικά ανεπιτήδευτη δύναμη που μόνο μια αμόλυντη ψυχή διαθέτει, ορίζει την ταινία, αντάμα στο πρώτο μισό και παίρνοντας τα ηνία κατόπιν. Το Room ξεκινά ως θρίλερ στα όρια του ψυχολογικού τρόμου για να πάρει μορφή τυπικής indie παραγωγής, χαριτωμένης αισθητικά μα δίχως τα ρίσκα που αναμένονται από μια ταινία που περιγράφει την έξοδο από τη μήτρα ενός παιδιού-προϊόντος βιασμού με πέντε χρόνια καθυστέρηση.

Από τη λίγες φορές που ο William H. Macy υπάρχει απλά ως διακοσμητικό στοιχείο στη σημαντική καριέρα του. Η δε Allen λείπει από αυτό το σινεμά του κοινωνικού δράματος και αποτελεί ευχάριστη επαναφορά σε αυτό. Κι όπου σκοντάφτει ο Abrahamson το βάρος επωμίζεται με αξιοθαύμαστη ωριμότητα ο Jacob Tremblay γεννώντας μου την υποψία πως αν η Brie χάσει το Oscar εν πολλοίς θα οφείλεται στην επικυριαρχία (με ευθύνη σαφώς του σκηνοθέτη) του μικρού ήρωα Jack. Στο Brooklyn για παράδειγμα, η Saoirse Ronan δεσπόζει σε κάθε πλάνο, ενώ η ετέρα… Joy (Jennifer Lawrence, με δεδομένη τη φόρα από το θριαμβευτικό κλείσιμο των Hunger Games) καιροφυλακτεί για τα δέοντα. Σε κάθε περίπτωση το Room είναι ότι υπήρξε για την JLaw το Winter’s Bone: Απαρχή μιας χολυγουντιανής καριέρας οσκαρικών προδιαγραφών για την 26χρονη απόφοιτο (…) του Disney Channel, Brie Larson.

Room Rating




Στις δικές μας αίθουσες? Στις 4 Φεβρουαρίου 2016 από την Seven / Spentzos

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική