Τζόκερ
του Simon West. Με τους Jason Statham, Stanley Tucci, Milo Ventigmiglia, Dominik Garcia-Lorido, Michael Angarano, Jason Alexander, Hope Davis, Anne Heche, Sofia Vergara
Drive carefully, come back soon!
του zerVo (@moviesltd) 
Δεν μου φέρνει και πολλά στην θύμηση, πάντως η ταινία ονομαζόταν Heat και τον πρωταγωνιστικό ρόλο τότε στα 1986 κρατούσε ο δημοφιλέστατος στα αμερικάνικα πέρατα, μα ουχί και στον τόπο μας Burt Reynolds. Πιθανόν και να είχε περάσει απαρατήρητη ακόμη και στην τοποθέτηση της στο ράφι του παραφουσκωμένου εκείνη την εποχή βιντεοκλάμπ, σίγουρα δεν είχε διαβεί πάντως το κατώφλι των αιθουσών μας για να την μνημονεύουμε και για διακεκριμένη. Αυτή την περιπέτεια, δεύτερου επιπέδου όπως συνηθίζεται να την λέμε, διάλεξε για το επόμενο βήμα του ο σούπερ μάτσο Εγγλεζάρας Jason Statham, όπως άλλωστε του αρέσει να πράττει αραιά και που στην πορεία του και προσωπικά δεν νομίζω πως έπραξε σωστά. Το κοινό του τον θέλει όχι πιο ζόρικο, ούτε πιο επιθετικό από εδωνά, αλλά να, δυόμισι - τρία λεπτά το πολύ, περιπέτειας, επί συνόλου ενενήντα, είναι πολύ λίγα για το όνομα που έχει κτίσει...
Πρώην διακεκριμένος πεζοναύτης του βασιλικού βρετανικού στρατού είναι ο Νικ Ουάιλντ, που βγάζει τα προς το ζην πουλώντας προστασία σε φοβισμένους επισκέπτες της πόλης του τζόγου, έσοδα που μονομιάς ξοδεύει στο αλκοόλ και στο τραπέζι του Μπλακ Τζακ. Ένα χαμένο κορμί είναι ο Νικ, ένα ρεμάλι, ένας τιποτένιος που ονειρεύεται πως κάποια στιγμή θα αφήσει πίσω του το Λας Βέγκας για να φύγει μακρυά στην Κορσική, ποτέ όμως ο εθισμός του δεν τον αφήνει να εγκαταλείψει το ρίσκο της τράπουλας. Όλοι γνωρίζουν στην Νεβάδα τα κατορθώματα του, όπως κι ο ίδιος ξέρει την κάθε πιθαμή της πολιτείας σαν την παλάμη του. Γι αυτό κι όταν χρειαστούν την οποιαδήποτε βοήθεια του, ξέρουν πως θα σταθεί στο πλευρό τους. Με το αζημίωτο...
Κάπως αόριστη μοιάζει η πλοκή του Wild Card (διττός ο τίτλος, μια από το επώνυμο του ήρωα, μια από τον ιδιωματισμό που σημαίνει χαριστικό πασαπόρτι, τιμητικά ένεκα άξιου παρελθόντος) μιας και ουσιαστικά δεν υπάρχει μια σαφής ιστορία που να ακολουθεί η ταινία. Συρραφή είναι στην πραγματικότητα από τρία, τέσσερα, πέντε περιστατικά που συμβαίνουν στην καθημερινότητα του Νίκολας υπό την σκιά του Caesar's Palace. Μια να πάρει εκδίκηση για την φιλενάδα πόρνη που κάποιος μαφιόζος κακομεταχειρίστηκε, μια να βάλει ένα χεράκι σε παλιόφιλο που θέλει να ρίξει θανατηφόρο τρις ζωντοχηράκι (λέγε με και Vergara!), μια να διώξει τον φόβο από την ματιά σούπερ χάκερ που μόλις τον προσέλαβε. Στην πραγματικότητα για μιάμιση βασανιστική ώρα κτίζεται η προσωπικότητα του αγριεμένου, πλην άρρωστου με τον Βαλέ βαρύμαγκα, που νιώθει πως το Βέγκας έχει βάλει ένα ηλεκτροφόρο σύρμα στα όρια του, αποτρέποντας τον να το σκάσει από την έρημο μια για πάντα.
Φυσικά και οι προηγούμενες ταινίες υπογραφής Simon West διέθεταν πολύ πιο περισσότερη δράση, μια και τόσο εκείνο το ταχύτατο Con Air, αστεράκι της Bruckheimer-era, όσο και το πιο πρόσφατο και καλύτερο όλων δεύτερο μέρος των Expendables, χόρτασαν την απαιτητική όρεξη των φανατικών του είδους. Εδώ ο Βρετανός, με ένα μπερδεμένο σενάριο στο χέρι, επιθυμεί να προσφέρει (πολύ) λιγότερο, πλην ποιοτικότερο σε ένταση καράτε, με την αρωγή του κορυφαίου μάστορα πολεμικών τεχνών Cory Yuen. Ατυχώς για το αποτέλεσμα, οι πολυλογίες κερδίζουν την μερίδα του λέοντος και οι slow motion χορογραφίες αν και καλογυρισμένες, φαντάζουν εντέλει υπερβολικά λίγες, για να δικαιολογηθεί η Λευκή Κάρτα, σαν μια από τις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές του Statham.
Για πες: Σκηνοθέτης και action hero, στην πολλοστή τους συνεργασία δεν καταφέρνουν παρόμοιο σκορ με εκείνο των προηγούμενων ραντεβού τους και γι αυτό δεν νομίζω πως ευθύνεται κανείς άλλος, από την έλλειψη ίντριγκας που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον. Ακόμη και οι δυνατές ερμηνευτικές ενέσεις σε περιφερειακούς ρόλους, σαν του Tucci, της Davis, της - δεν την γνώρισα - Heche, περνούν μάλλον απαρατήρητες...
Κάπως αόριστη μοιάζει η πλοκή του Wild Card (διττός ο τίτλος, μια από το επώνυμο του ήρωα, μια από τον ιδιωματισμό που σημαίνει χαριστικό πασαπόρτι, τιμητικά ένεκα άξιου παρελθόντος) μιας και ουσιαστικά δεν υπάρχει μια σαφής ιστορία που να ακολουθεί η ταινία. Συρραφή είναι στην πραγματικότητα από τρία, τέσσερα, πέντε περιστατικά που συμβαίνουν στην καθημερινότητα του Νίκολας υπό την σκιά του Caesar's Palace. Μια να πάρει εκδίκηση για την φιλενάδα πόρνη που κάποιος μαφιόζος κακομεταχειρίστηκε, μια να βάλει ένα χεράκι σε παλιόφιλο που θέλει να ρίξει θανατηφόρο τρις ζωντοχηράκι (λέγε με και Vergara!), μια να διώξει τον φόβο από την ματιά σούπερ χάκερ που μόλις τον προσέλαβε. Στην πραγματικότητα για μιάμιση βασανιστική ώρα κτίζεται η προσωπικότητα του αγριεμένου, πλην άρρωστου με τον Βαλέ βαρύμαγκα, που νιώθει πως το Βέγκας έχει βάλει ένα ηλεκτροφόρο σύρμα στα όρια του, αποτρέποντας τον να το σκάσει από την έρημο μια για πάντα.
Φυσικά και οι προηγούμενες ταινίες υπογραφής Simon West διέθεταν πολύ πιο περισσότερη δράση, μια και τόσο εκείνο το ταχύτατο Con Air, αστεράκι της Bruckheimer-era, όσο και το πιο πρόσφατο και καλύτερο όλων δεύτερο μέρος των Expendables, χόρτασαν την απαιτητική όρεξη των φανατικών του είδους. Εδώ ο Βρετανός, με ένα μπερδεμένο σενάριο στο χέρι, επιθυμεί να προσφέρει (πολύ) λιγότερο, πλην ποιοτικότερο σε ένταση καράτε, με την αρωγή του κορυφαίου μάστορα πολεμικών τεχνών Cory Yuen. Ατυχώς για το αποτέλεσμα, οι πολυλογίες κερδίζουν την μερίδα του λέοντος και οι slow motion χορογραφίες αν και καλογυρισμένες, φαντάζουν εντέλει υπερβολικά λίγες, για να δικαιολογηθεί η Λευκή Κάρτα, σαν μια από τις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές του Statham.
Για πες: Σκηνοθέτης και action hero, στην πολλοστή τους συνεργασία δεν καταφέρνουν παρόμοιο σκορ με εκείνο των προηγούμενων ραντεβού τους και γι αυτό δεν νομίζω πως ευθύνεται κανείς άλλος, από την έλλειψη ίντριγκας που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον. Ακόμη και οι δυνατές ερμηνευτικές ενέσεις σε περιφερειακούς ρόλους, σαν του Tucci, της Davis, της - δεν την γνώρισα - Heche, περνούν μάλλον απαρατήρητες...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 12 Μαρτίου 2015 από την Seven / Spentzos
1 σχόλια:
Jason Statham still brings the charisma that the lead character needs. He builds the necessary momentum before he strikes and delivers his usual stuffs.
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική