Ένα Σπίτι στο Παρίσι
του Israel Horovitz. Με τους Maggie Smith, Kevin Kline, Kristin Scott Thomas, Dominique Pinon, Stéphane Freiss, Noémie Lvovsky, Stéphane De Groodt
Και τον ΕΝΦΙΑ? Ποιος τον πληρώνει?
του zerVo (@moviesltd) 
Μιας και δεν έχω κατοικήσει ποτέ μόνιμα στην Πόλη του Φωτός, από την ταινία My Old Lady βγήκα σοφότερος κατά ένα ιδεολογικό (όπως τα αποκαλούσαμε κάποτε στην ανάλυση του Ομήρου) στοιχείο, που ούτε καν θα μου περνούσε ποτέ από τον νου πως θα μπορούσε να ισχύσει. Είναι, λέει, ένας Νόμος Φραντσέζικος παλιός, που φέρνει σε συμφωνία πωλητή και αγοραστή μιας οικίας, δίνοντας το δικαίωμα στον πρώτο να παραμείνει ως ένοικος μέχρι τον θάνατο του, αποσπώντας μάλιστα κι ένα σημαντικό ποσό μηνιαίως από εκείνον που του το πούλησε. Αφού αποδημήσεις εις Κύριον, είτε μια βδομάδα, είτε πενήντα χρόνια, μετά, τότε και μόνο τότε το οίκημα έρχεται στην κατοχή του αγοραστή. Μπέρδεμα! Δεν κάνω για μεσίτης...
Εξηντάρης, νευρωτικός Αμερικάνος τυχοδιώκτης, αποτυχημένος συγγραφέας, συνήθως μέθυσος και μονίμως μπατίρης, ο Ματάιας Γκολντ καταφτάνει στο Παρίσι, προκειμένου να επισκεφτεί την πανάκριβη νεοκλασική έπαυλη στο Μαραί που μόλις κληρονόμησε από τον απόμακρο πατέρα του. Στόχος του να την πουλήσει άμεσα και να καρπωθεί τα (πολλά) εκατομμύρια της αξίας της, έχοντας μάλιστα εντοπίσει και τον ιδανικό αγοραστή, που δίνει γη και ύδωρ για να την αποκτήσει. Η έκπληξη που θα νιώσει μόλις αντικρίσει την ηλικιωμένη, λίγο πάνω από τα ενενήντα της, ένοικο του σπιτιού Κυρία Ζιράρ, θα είναι οδυνηρή, καθώς εκείνη ια τον ενημερώσει πως το κτίριο ελέω της ιδιόρρυθμης νομοθεσίας χαρακτηρίζεται ως viager, όπερ σημαίνει πως δικό του δεν θα γίνει, όσο εκείνη βρίσκεται εν ζωή.
Έχοντας να πληρώσει και το ενοίκιο στην ηλικιωμένη καθηγήτρια των Αγγλικών, ο ζορισμένος ψυχικά Γιάνκης, θα δεχτεί να συγκατοικήσει μαζί της, δίχως να έχει που την κεφαλήν κλίναι, πολύ σύντομα όμως θα αντιληφθεί πως μαζί τους μένει και η αντιπαθέστατη εκ πρώτης όψης, γεροντοκόρη θυγατέρα της μαντάμ Ζιράρ, Κλοέ, η οποία αντιλαμβανόμενη τις προθέσεις του, να τους πετάξει στον δρόμο, δεν τον έχει πάρει και με το καλύτερο μάτι.
Αφού κατά κάποιον τρόπο, η ματιά του θεατή, συνέλθει από το κομφούζιο που θα του προκαλέσει η παραξενιά του νομοθέτη - δύσκολα εκτιμώ θα κατανοήσει το τι ακριβώς ισχύει - θα μπει λοιπόν στην ράγα της κομεντί που με σταθερούς, αργούς ρυθμούς κι αφού περάσει από μερικά δραματικά σκαμπανεβάσματα θα μας οδηγήσει στην λύση του προβλήματος, που όπως μπορεί να κατανοήσει κανείς, προβλέπεται παραμυθένιο κι ευχάριστο. Κι αυτό διότι μέσα από τις καλοστημένες σε εσωτερικό χώρο, κυρίως, σεκάνς, αρχίζουν λεπτό με το λεπτό να βγαίνουν στην επιφάνεια, μυστικά και αλήθειες, που συνδέουν σε σημαντικό βαθμό τις ζωές, τόσο των τριών σημερινών ενοίκων της βίλας, όσο κι εκείνων που κάποτε πέρασαν ρομαντικές βραδιές κάτω από τα κεραμίδια της.
Βασισμένο στο δικό του θεατρικό έργο των αρχών της δεκαετίας του 80, ο σκηνοθέτης Israel Horovitz, προσφέρει μια ζεστή, ανθρώπινη δημιουργία, που μέσα της διαθέτει περισσότερα ευχάριστα, παρά δραματικά στοιχεία, γεγονός που την καθιστά ιδιαίτερα εύπεπτη και προσιτή για τον αναγνώστη που θα την προτιμήσει. Άλλωστε βοηθά σε αυτό, το πανέμορφο περιβάλλον της Γαλλικής πρωτεύουσας, που ακόμη και στις πιο απελπισμένες στιγμές της πλοκής, πηγάζει διαρκώς αισιοδοξία, οδηγώντας τους ήρωες της υπόθεσης, στο να ξεπεράσουν φόβους και πάθη και να μην υποκύψουν στην μουντάδα και το σκοτάδι των καθημερινών τους προβλημάτων.
Το δυνατότερο στοιχείο, αυτής της όχι ιδιαίτερα ακριβής παραγωγής, αναμφίβολα αποτελεί το ερμηνευτικό του τρίγωνο, που συνθέτουν τρεις έξοχοι ερμηνευτές, παγκόσμιας εμβέλειας και ικανοτήτων. Έστω κι αν ποτέ - το σκριπτ είναι εκείνο που δεν τους δίνει την δυνατότητα - δεν φτάνουν σε επίπεδα απόδοσης, τόσο υψηλά. Ο οσκαρούχος Kline παίζει για πλάκα τον νευρωτικό Αμερικάνο φλοπ, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, η άνετη Kristin Scott Thomas, στα 55 της, φτιάχνει με το γνώριμο σεξ απίλ της, την περσόνα της μεγαλοκοπέλας, ενώ η Maggie Smith, με την καλοσυνάτη θωριά, δεν αφήνει στιγμή να περάσει από το μυαλό κανενός, πως με την σοφία της, δεν θα οδηγήσει την δύσκολη κατάσταση, εκεί ακριβώς που η ίδια θα επιθυμούσε.
Για πες: Μην σου πω, πως τώρα που το καλοσκέφτομαι, δεν μου μοιάζουν και τόσο τυχαία τα ευρήματα που οδηγούν στις ανατροπές της εξέλιξης. Ή να μην σκέφτομαι τέτοιου είδους θεωρίες συνωμοσίας καλύτερα..?
Έχοντας να πληρώσει και το ενοίκιο στην ηλικιωμένη καθηγήτρια των Αγγλικών, ο ζορισμένος ψυχικά Γιάνκης, θα δεχτεί να συγκατοικήσει μαζί της, δίχως να έχει που την κεφαλήν κλίναι, πολύ σύντομα όμως θα αντιληφθεί πως μαζί τους μένει και η αντιπαθέστατη εκ πρώτης όψης, γεροντοκόρη θυγατέρα της μαντάμ Ζιράρ, Κλοέ, η οποία αντιλαμβανόμενη τις προθέσεις του, να τους πετάξει στον δρόμο, δεν τον έχει πάρει και με το καλύτερο μάτι.
Αφού κατά κάποιον τρόπο, η ματιά του θεατή, συνέλθει από το κομφούζιο που θα του προκαλέσει η παραξενιά του νομοθέτη - δύσκολα εκτιμώ θα κατανοήσει το τι ακριβώς ισχύει - θα μπει λοιπόν στην ράγα της κομεντί που με σταθερούς, αργούς ρυθμούς κι αφού περάσει από μερικά δραματικά σκαμπανεβάσματα θα μας οδηγήσει στην λύση του προβλήματος, που όπως μπορεί να κατανοήσει κανείς, προβλέπεται παραμυθένιο κι ευχάριστο. Κι αυτό διότι μέσα από τις καλοστημένες σε εσωτερικό χώρο, κυρίως, σεκάνς, αρχίζουν λεπτό με το λεπτό να βγαίνουν στην επιφάνεια, μυστικά και αλήθειες, που συνδέουν σε σημαντικό βαθμό τις ζωές, τόσο των τριών σημερινών ενοίκων της βίλας, όσο κι εκείνων που κάποτε πέρασαν ρομαντικές βραδιές κάτω από τα κεραμίδια της.
Βασισμένο στο δικό του θεατρικό έργο των αρχών της δεκαετίας του 80, ο σκηνοθέτης Israel Horovitz, προσφέρει μια ζεστή, ανθρώπινη δημιουργία, που μέσα της διαθέτει περισσότερα ευχάριστα, παρά δραματικά στοιχεία, γεγονός που την καθιστά ιδιαίτερα εύπεπτη και προσιτή για τον αναγνώστη που θα την προτιμήσει. Άλλωστε βοηθά σε αυτό, το πανέμορφο περιβάλλον της Γαλλικής πρωτεύουσας, που ακόμη και στις πιο απελπισμένες στιγμές της πλοκής, πηγάζει διαρκώς αισιοδοξία, οδηγώντας τους ήρωες της υπόθεσης, στο να ξεπεράσουν φόβους και πάθη και να μην υποκύψουν στην μουντάδα και το σκοτάδι των καθημερινών τους προβλημάτων.
Το δυνατότερο στοιχείο, αυτής της όχι ιδιαίτερα ακριβής παραγωγής, αναμφίβολα αποτελεί το ερμηνευτικό του τρίγωνο, που συνθέτουν τρεις έξοχοι ερμηνευτές, παγκόσμιας εμβέλειας και ικανοτήτων. Έστω κι αν ποτέ - το σκριπτ είναι εκείνο που δεν τους δίνει την δυνατότητα - δεν φτάνουν σε επίπεδα απόδοσης, τόσο υψηλά. Ο οσκαρούχος Kline παίζει για πλάκα τον νευρωτικό Αμερικάνο φλοπ, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, η άνετη Kristin Scott Thomas, στα 55 της, φτιάχνει με το γνώριμο σεξ απίλ της, την περσόνα της μεγαλοκοπέλας, ενώ η Maggie Smith, με την καλοσυνάτη θωριά, δεν αφήνει στιγμή να περάσει από το μυαλό κανενός, πως με την σοφία της, δεν θα οδηγήσει την δύσκολη κατάσταση, εκεί ακριβώς που η ίδια θα επιθυμούσε.
Για πες: Μην σου πω, πως τώρα που το καλοσκέφτομαι, δεν μου μοιάζουν και τόσο τυχαία τα ευρήματα που οδηγούν στις ανατροπές της εξέλιξης. Ή να μην σκέφτομαι τέτοιου είδους θεωρίες συνωμοσίας καλύτερα..?
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 22 Ιανουαρίου 2015 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική