Dracula Untold
του Gary Shore. Με τους Luke Evans, Sarah Gadon, Dominic Cooper, Samantha Barks, Art Parkinson, Charles Dance, Charlie Cox, William Houston, Ferdinand Kingsley, Noah Huntley
Λύση της παρεξήγησης
του zerVo (@moviesltd) 
Κανείς όμοιος του. Το όνομα του και μόνο, ορίζει τον υπ αριθμόν ένα παράγοντα φόβου και τρόμου στα παγκόσμια χρονικά, πρωτίστως των θρύλων και των παραδόσεων και κατοπινά των λογοτεχνικών έργων και φυσικά των κινηματογραφικών αφηγήσεων που αναφέρθηκαν στο πρόσωπο του. Πρόσωπο αληθινό, υπαρκτό, ιστορικό, σύμφωνα με τις γραφές και πολύ μακρινό από εκείνο που μετάλλαξε ο φιλμικός φακός για να συντάξει τις ανατριχιαστικές γκραν γκινιόλ αναφορές του. Για λίγα λεπτά, στην ποιοτικότερη αναφορά του σινεμά στον Κόμη Δράκουλα μέχρι σήμερα, στο ίντρο του έργου του Coppola, γνωστοποιήθηκε στο κοινό, η αληθινή ρίζα, η προέλευση του μύθου. Στο Dracula Untold, ξετυλίγεται σε όλο της το εύρος και προς αποκατάσταση του ονόματος ενός μαχητή κι όχι ενός αιμοβόρου όντος, η επική πραγματικότητα.
Βαλκάνια 1462. Ο καλά οργανωμένος και πολυπληθής Οθωμανικός στρατός, κάτω από την καθοδήγηση του Μωάμεθ του 2ου (του πορθητή), καταλαμβάνει την μία μετά την άλλη τις στρατηγικές περιοχές της χερσονήσου, επεκτείνοντας τα φρούρια της ανερχόμενης αυτοκρατορίας. Επόμενος στόχος των Μουσουλμάνων, η Βλαχία, ζώνη που επεκτείνεται στα νότια των Καρπαθίων και διοικείται από τον Χριστιανό Βοεβόδα Βλαντ Τέπες, που δείχνει διατεθειμένος να πουλήσει πολύ ακριβά το τομάρι του. Ειδικά από την στιγμή που θα πληροφορηθεί πως οι εχθροί, αιχμαλώτισαν στις τάξεις τους τον μεγάλο του γιο, μετατρέποντας τον σε Γενίτσαρο, πανέτοιμο να πολεμήσει ενάντια στο λαό των προγόνων του.
Με τις ορδές των αμέτρητων Οθωμανών να προσεγγίζουν τις όχθες του Δούναβη και να μην διαφαίνεται στον ορίζοντα η παραμικρή αχτίδα σωτηρίας, ο Βλαντ θα εναποθέσει τις ελπίδες του βασιλείου και της οικογένειας του, στο φίλτρο του αρχαίου μάγιστρου Καλιγούλα. Που θα του αποδώσει ισχύ εκατό ανδρών, ικανότητες υπερανθρώπου και δυνάμεις να αντιμετωπίσει έστω και μόνος του, ολάκερο το ασκέρι του Μεχμέντ. Η συμφωνία με τον Διάβολο, έχει όμως και τις αναπόφευκτες συνέπειες της.
Κι έτσι ακριβώς ξεκινάει το παραμύθι της δίψας για αίμα από τον Δρακουλέα, κατά το πατρώνυμο του, καθώς σύμφωνα με την Φαουστική ανταλλαγή, εκείνος δεν θα έπρεπε να δώσει απλά την ψυχή του, αλλά να μεταβληθεί σε θηρίο ανήμερο, που τρέφεται με όλων των λογιών το Ρέζους. Πρωτόγνωρη κατάσταση που πρωτίστως θα ξενίσει τον ίδιο, μα που πανεύκολα θα ξεπεράσει το σοκ καθώς οι νίκες θα γλυκάνουν την μετάλλαξη, δεν θα συμβεί όμως το ίδιο, τόσο με τους πολύ κοντινούς του ανθρώπους, όσο και με τους αυλικούς του, που θα τον θεωρήσουν σύντομα σκοτεινό έργο του Σατανά.
Πολύ ενδιαφέρουσα και μάλιστα σε ιδιαίτερα συμπιεσμένη γραφή, δίχως να ξεχειλώνει η ματιά του Gary Shore πάνω στην γέννηση, την εξέλιξη και το ηρωικό φινάλε του Κόμη Δράκουλα, σχηματοποιημένη μέσα σε ένα περιβάλλον κομικένιο, όπως των 300, που το ζωγραφιστό φόντο παίζει κι εκείνο τον δικό του ρόλο στην ανάπτυξη του στόρι. Ακολουθώντας πιστά τις προσταγές των superhero αφηγήσεων της Marvel και της DC, ο μαχητικός και ιδεαλιστής ηγέτης, εξελίσσεται σε σωτήρα για τον τόπο του, αψηφώντας τις όποιες συνέπειες μπορεί να επιφέρει το κοντράτο με τον Βελζεβούλη στον ίδιο, που θα τον μετατρέψει σε έναν Γοτθικού τύπου Νοσφεράτου, με ηθικές αξίες όμως και κυρίως ριζοσπαστική λογική.
Για πες: Σύμφωνοι δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για κανέναν Άρχοντα Δακτυλιδιών, άλλωστε η παραγωγή είναι πάμφτωχη αναλογικά για να επενδύσει σε εφέ και πρωταγωνιστές, ούτε φυσικά για διαχείριση από τον δημιουργό ηθοποιών τεράστιου βεληνεκούς, όπως ο Gary Oldman, που άφησε εποχή υποδυόμενος τον χαρακτήρα που τόσο ευαίσθητα και λυρικά ανέλυσε στο έργο του ο Bram Stoker. Μιλάμε όμως για μια καθαρόαιμη περιπέτεια που σε κανέναν της σημείο δεν γονατίζει σε τέμπο, διατηρώντας μάλιστα το σασπένς αναλλοίωτο ίσαμε το φινάλε, εφόσον ουδείς μπορεί να προβλέψει τι πρόκειται να συμβεί στον απέθαντο. Ίσως, ακόμη και μετά το φινάλε θα πρόσθετα, χάρη στον συμπαθητικό εκσυγχρονισμό του legend...
Με τις ορδές των αμέτρητων Οθωμανών να προσεγγίζουν τις όχθες του Δούναβη και να μην διαφαίνεται στον ορίζοντα η παραμικρή αχτίδα σωτηρίας, ο Βλαντ θα εναποθέσει τις ελπίδες του βασιλείου και της οικογένειας του, στο φίλτρο του αρχαίου μάγιστρου Καλιγούλα. Που θα του αποδώσει ισχύ εκατό ανδρών, ικανότητες υπερανθρώπου και δυνάμεις να αντιμετωπίσει έστω και μόνος του, ολάκερο το ασκέρι του Μεχμέντ. Η συμφωνία με τον Διάβολο, έχει όμως και τις αναπόφευκτες συνέπειες της.
Κι έτσι ακριβώς ξεκινάει το παραμύθι της δίψας για αίμα από τον Δρακουλέα, κατά το πατρώνυμο του, καθώς σύμφωνα με την Φαουστική ανταλλαγή, εκείνος δεν θα έπρεπε να δώσει απλά την ψυχή του, αλλά να μεταβληθεί σε θηρίο ανήμερο, που τρέφεται με όλων των λογιών το Ρέζους. Πρωτόγνωρη κατάσταση που πρωτίστως θα ξενίσει τον ίδιο, μα που πανεύκολα θα ξεπεράσει το σοκ καθώς οι νίκες θα γλυκάνουν την μετάλλαξη, δεν θα συμβεί όμως το ίδιο, τόσο με τους πολύ κοντινούς του ανθρώπους, όσο και με τους αυλικούς του, που θα τον θεωρήσουν σύντομα σκοτεινό έργο του Σατανά.
Πολύ ενδιαφέρουσα και μάλιστα σε ιδιαίτερα συμπιεσμένη γραφή, δίχως να ξεχειλώνει η ματιά του Gary Shore πάνω στην γέννηση, την εξέλιξη και το ηρωικό φινάλε του Κόμη Δράκουλα, σχηματοποιημένη μέσα σε ένα περιβάλλον κομικένιο, όπως των 300, που το ζωγραφιστό φόντο παίζει κι εκείνο τον δικό του ρόλο στην ανάπτυξη του στόρι. Ακολουθώντας πιστά τις προσταγές των superhero αφηγήσεων της Marvel και της DC, ο μαχητικός και ιδεαλιστής ηγέτης, εξελίσσεται σε σωτήρα για τον τόπο του, αψηφώντας τις όποιες συνέπειες μπορεί να επιφέρει το κοντράτο με τον Βελζεβούλη στον ίδιο, που θα τον μετατρέψει σε έναν Γοτθικού τύπου Νοσφεράτου, με ηθικές αξίες όμως και κυρίως ριζοσπαστική λογική.
Για πες: Σύμφωνοι δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για κανέναν Άρχοντα Δακτυλιδιών, άλλωστε η παραγωγή είναι πάμφτωχη αναλογικά για να επενδύσει σε εφέ και πρωταγωνιστές, ούτε φυσικά για διαχείριση από τον δημιουργό ηθοποιών τεράστιου βεληνεκούς, όπως ο Gary Oldman, που άφησε εποχή υποδυόμενος τον χαρακτήρα που τόσο ευαίσθητα και λυρικά ανέλυσε στο έργο του ο Bram Stoker. Μιλάμε όμως για μια καθαρόαιμη περιπέτεια που σε κανέναν της σημείο δεν γονατίζει σε τέμπο, διατηρώντας μάλιστα το σασπένς αναλλοίωτο ίσαμε το φινάλε, εφόσον ουδείς μπορεί να προβλέψει τι πρόκειται να συμβεί στον απέθαντο. Ίσως, ακόμη και μετά το φινάλε θα πρόσθετα, χάρη στον συμπαθητικό εκσυγχρονισμό του legend...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 9 Οκτωβρίου 2014 από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική