Star Trek Into Darkness
του J. J. Abrams. Με τους Chris Pine, Zachary Quinto, Benedict Cumberbatch, Karl Urban, John Cho, Zoe Saldana, Alice Eve, Anton Yelchin, Simon Pegg, Bruce Greenwood, Noel Clarke, Nazneen Contractor, Peter Weller
Star Wars Trek
του gaRis (@takisgaris) 
J. J. Abrams. Alias. Lost. Mission Impossible ΙΙΙ (επιμένω το συναρπαστικότερο της ως τώρα τετραλογίας). To (εφάμιλλο με το Nolanειο Batmanικό) rebootάρισμα του Star Trek προ 4ετίας. Η ωδή στον Μούσια με το Super 8 στα είκοσι έντεκα. Και τώρα, να παίρνει σκάλπς Trekies και αμυήτων αφειδώς και αδιακρίτως με το Star Trek Into Darkness. Ο άνθρωπας αυτός έχει φάει τη λασπουριά με το ανατρεπόμενο και την μικροψυχία με το γαρμπίλι. Γιατί; Επειδής (άκουσον εις το τετράγωνο) η Disney θα του αναθέσει το Star Wars Επτά (ή Episode μείον 1, αναλόγως από που τα μετράς). Ποιος είναι ναούμε ο J.J. που, αφού πρώτα έβαλε χέρι στο Enterprise, πάει τώρα να αποπατήσει στα ιερά χώματα του Πολέμου των Άστρων; Να ρωτήσετε τον Spielberg παιδιά. Αυτός ξέρει. Τον έχρισε διάδοχο. Ο Lucas βάρεσε προσοχή. Ο Abrams είναι αυτός που οδηγεί το science fiction saga στη χρυσοφόρο Γη της χολυγουντιανής Επαγγελίας. Μεταξύ Κρόνου και Διός γωνία με Λονδίνο και Σαν Φρανσίσκο με τον Zachary (Quinto), τον Chris (Pine), τον Benedict (Cumberbatch) και τα άλλα παιδιά.
Είναι ο μπασκετικός Ολυμπιακός των 2/2 τροπαίων στη Euroleague. Back to back. Κι αν στο πρώτο Star Trek μπήκαν οι βάσεις με μετρημένα και σταθερά βήματα, εδώ το περιθρύλητο αστρόπλοιο απογειώνεται για άλλες πολιτείες, διαπλανητικές. Οι Κασσάνδρες βέβαια θα διυλίσουν τη σκνίπα και θα στάξουν δηλητηριώδη μελάνη πιάνοντας τα ασήμαντα με τον υπερμεγεθυντικό φακό της κουλτουροσύνης των: "Μα τι είναι αυτό το κόλλημα με τους φλουταρισμένους μπλε φακούς; Που κολλάει το Into Darkness ως τίτλος; (Heart of Darkness του Joseph Conrad, κανείς;) Προς τι η ξεσαλούρα με την α λα Michael Bay ασταματήτου γκλανγκλόν οχλαγωγία;" Μα τα ίδια brainiac καλόπαιδα της γνωστής παρέας - Damon Lindelof, Roberto Orci και Alex Kurtzman καγχάζουν μεταξύ τους εκστομώνοντας τον εκτροχιαστικά παιγνιώδη (υπο)τίτλο Star Trek: Transformers 4!
O J.J. δε μασάει, δε φοβάται χάροντα, έχει να μοιράσει $185Μ και το διαπράττει υποδειγματικά, σουτάροντας με IMAX καμερόνια, προσθέτοντας στο πόστ προντάκσιον το 3D. To στόρυ του δεν είναι το αξεπέραστα ορίτζιναλ, αλλά και πότε το Trek saga εφημίζετο για την πρωτοποριακή του εξιστόρηση; Ο Κέρκ (Chris Pine) θα ωριμάσει ως κάπταιν μέσα από το μπρομάντζο του με τον Σποκ (Zachary Quinto), σε ένα Εντερπράιζ σύστριγγλο που ο Σκόττυ (χάιλέριοος ο Simon Pegg) και το αξιολάτρευτο πλήρωμα (Saldana, Urban, Cho, Yelchin) συμπληρώνονται αντιθετικά, προσθέτοντας ψίχα στην περίτεχνη κόρα του Αβραμικού παντεσπανιού. Υπάρχει δουλεμένος διάλογος, ατάκα -ατάκα, με πλήθος γαργαλιστικών αναφορών για τους Trekies που επιβάλλεται να φρεσκάρουν το Τhe Wrath of Khan (1982) προτού αφεθούν στο ακαταμάχητο δέλεαρ του υπερθετικού Khan, ενσαρκωμένου από τον επόμενο super star (μετά από περάσματα σε Atonement, War Horse – με πιάνς; - και την τρομερή επιτυχία ως τηλεοπτικός Sherlock Holmes) με το εξόχως ξεχωριστό όνομα Benedict Cumberbatch. O μαστεράς της βασιλικής ακαδημίας θεάτρου και κάτοχος του Λώρενς Ολίβιε βραβείου ως o κατά Danny Boyle Frankenstein, o Benedict διαθέτει υποκριτικά αυγά και μάλιστα παπίσια, δίκροκα και ντούμπλ φας. Όταν κάθε σύσπαση του προσώπου του διαδηλώνει τη φυσική του ανωτερότητα έναντι των αντιπάλων του, υπάρχει μια αδυσώπητα καθηλωτική επενέργεια στον θεατή που ολίγιστοι μπορούν να εκπέμψουν, όπως ο φίλος του από τον Σμάιλυ, αυτό το τέρας ο Tom Hardy.
Για πες: Θες σενάριο και διάλογο να μιλά μέσα στο μυοκάρδι σου; πάρε το A Separation ή παίξε με το οσονούπω Before Midnight που κλείνει ίσως την πιο σπαραχτικά ανθρώπινη τριλογία του σινεμά. Δεν είσαι για τα εδώ τα μέρη. Ο J.J. είναι μάγος, υιοθετημένο παιδί του πρώιμου Μούσια, αυτού της προ Schindler εποχής, που δεν έπαιρνε τα ρίσκα για κάτι πιο μεγαλεπήβολο θεματολογικά όμως σου κρέμαγε τα jaws με τα ασταμάτητα σκηνοθετικά κολπάκια. Μετά συγχωρήσεως, αλλά αυτόν τον Spielberg νοσταλγώ και, τώρα που ο ίδιος το έχει ρίξει στο ασήκωτο fathers of our nation ζεϊμπέκικο (Lincoln), δοξάζω το ότι υπάρχει το μαθητούδι ο Abrams να σοβαντίζει με καντάρια ευφυίας την από τοίχο - σε - τοίχο οθόνη σε ήχο Dolby ATMOS.
O J.J. δε μασάει, δε φοβάται χάροντα, έχει να μοιράσει $185Μ και το διαπράττει υποδειγματικά, σουτάροντας με IMAX καμερόνια, προσθέτοντας στο πόστ προντάκσιον το 3D. To στόρυ του δεν είναι το αξεπέραστα ορίτζιναλ, αλλά και πότε το Trek saga εφημίζετο για την πρωτοποριακή του εξιστόρηση; Ο Κέρκ (Chris Pine) θα ωριμάσει ως κάπταιν μέσα από το μπρομάντζο του με τον Σποκ (Zachary Quinto), σε ένα Εντερπράιζ σύστριγγλο που ο Σκόττυ (χάιλέριοος ο Simon Pegg) και το αξιολάτρευτο πλήρωμα (Saldana, Urban, Cho, Yelchin) συμπληρώνονται αντιθετικά, προσθέτοντας ψίχα στην περίτεχνη κόρα του Αβραμικού παντεσπανιού. Υπάρχει δουλεμένος διάλογος, ατάκα -ατάκα, με πλήθος γαργαλιστικών αναφορών για τους Trekies που επιβάλλεται να φρεσκάρουν το Τhe Wrath of Khan (1982) προτού αφεθούν στο ακαταμάχητο δέλεαρ του υπερθετικού Khan, ενσαρκωμένου από τον επόμενο super star (μετά από περάσματα σε Atonement, War Horse – με πιάνς; - και την τρομερή επιτυχία ως τηλεοπτικός Sherlock Holmes) με το εξόχως ξεχωριστό όνομα Benedict Cumberbatch. O μαστεράς της βασιλικής ακαδημίας θεάτρου και κάτοχος του Λώρενς Ολίβιε βραβείου ως o κατά Danny Boyle Frankenstein, o Benedict διαθέτει υποκριτικά αυγά και μάλιστα παπίσια, δίκροκα και ντούμπλ φας. Όταν κάθε σύσπαση του προσώπου του διαδηλώνει τη φυσική του ανωτερότητα έναντι των αντιπάλων του, υπάρχει μια αδυσώπητα καθηλωτική επενέργεια στον θεατή που ολίγιστοι μπορούν να εκπέμψουν, όπως ο φίλος του από τον Σμάιλυ, αυτό το τέρας ο Tom Hardy.
Για πες: Θες σενάριο και διάλογο να μιλά μέσα στο μυοκάρδι σου; πάρε το A Separation ή παίξε με το οσονούπω Before Midnight που κλείνει ίσως την πιο σπαραχτικά ανθρώπινη τριλογία του σινεμά. Δεν είσαι για τα εδώ τα μέρη. Ο J.J. είναι μάγος, υιοθετημένο παιδί του πρώιμου Μούσια, αυτού της προ Schindler εποχής, που δεν έπαιρνε τα ρίσκα για κάτι πιο μεγαλεπήβολο θεματολογικά όμως σου κρέμαγε τα jaws με τα ασταμάτητα σκηνοθετικά κολπάκια. Μετά συγχωρήσεως, αλλά αυτόν τον Spielberg νοσταλγώ και, τώρα που ο ίδιος το έχει ρίξει στο ασήκωτο fathers of our nation ζεϊμπέκικο (Lincoln), δοξάζω το ότι υπάρχει το μαθητούδι ο Abrams να σοβαντίζει με καντάρια ευφυίας την από τοίχο - σε - τοίχο οθόνη σε ήχο Dolby ATMOS.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 11 Ιουλίου 2013 από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική