Το Κεφάλαιο
του Costa Gavras. Με τους Gad Elmaleh, Gabriel Byrne, Liya Kebede, Céline Sallette, Jordana DePaula, Hippolyte Girardot, Natacha Régnier, Bernard Le Coq, Paul Barrett
Καπιταλίστας γεννιέσαι ή γίνεσαι?
του zerVo (@moviesltd) 
Μεγάλωσε ο Γαβράς. Όχι με την έννοια πως εντός ολίγου διαβαίνει το κατώφλι των ογδόντα χρόνων ζωής (ζωή να' χει και εξήντα δημιουργικής καριέρας) αλλά με εκείνη της συλλογιστικής και της αντίστοιχης έκφρασης, αφού πλέον θυμίζει τον γερο-σοφό της ομήγυρης, που αντιμετωπίζει τα πάντα με σκωπτική διάθεση, χρησιμοποιώντας διαρκώς γνωμικά, παροιμίες και ανέκδοτα για να περάσει την βασισμένη στις αναμφίβολες εμπειρίες, άποψη του στους νεότερους. Δράση που ενέχει τον τεράστιο κίνδυνο να θεωρηθεί γραφικός από την άμαθη για το άφθαστο παρελθόν του μοντέρνα γενιά, που έχει συνηθίσει - και πολύ καλά κάνει - να δέχεται τα μηνύματα έτοιμα, σερβιρισμένα, προκειμένου να (αντι)δράσει αναλόγως ευθύβολα και χωρίς περιττές πολυλογίες. Εντάξει οι πιο παλιοί, που γνωρίζουν καλά πως η έννοια του πολιτικού σινεμά, θα ήταν πολύ διαφορετικότερη δίχως την παρουσία αυτού του μεγάλου Έλληνα, δεν δυσανασχετούν, παρά σέβονται το γεγονός πως κάποτε υπήρξε από τους πρώτους που σήκωσαν γαλανόλευκο μπαϊράκι αντίστασης, παγκοσμίως...
Προκειμένου να ξεπεράσει το ενδεχόμενο του κενού εξουσίας, που μπορεί να προκαλέσει η βαρύτατη ασθένεια του Προέδρου της, η τέταρτη πιο κερδοφόρα τράπεζα της Γαλλίας, Phinix Bank, θα προβεί στην αλλαγή του, επιλέγοντας το πουλέν της επιχείρησης Μαρκ Τουρνέιγ, για αντικαταστάτη - ανδρείκελο, μέχρι να βρεθεί ο διάδοχος που θα καλύψει τις απαιτήσεις όλων των μετόχων. Από την πρώτη στιγμή το διοικητικό συμβούλιο θα βρεθεί προ εκπλήξεως, αντιλαμβανόμενο πως ο καινούργιος CEO θα αποτινάξει τον μανδύα του αχυράνθρωπου, θα πάρει τα ηνία στα χέρια του με αποφασιστικότητα και πίστη πως θα τα διατηρήσει και δεν θα διστάσει να έρθει σε ρήξη με τα υψηλόβαθμα στελέχη, δίνοντας βάση στο ένστικτο του και ακολουθώντας πιστά του κανόνες του Κεφαλαίου.
Όπερ σημαίνει, κάτι σαν πόλεμος, εφόσον τον φιλόδοξο Μαρκ, για άλλο σκοπό τον έβαλαν οι ιθύνοντες στην καρέκλα του διοικητή και μια διαφορετική φιγούρα αντιμετωπίζουν. Ο νεαρός - αναλογικά για μια τέτοια υπεύθυνη θέση, μισθού που αγγίζει τα τρία εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, πλέον μπόνους - τραπεζίτης, θα αδιαφορήσει για τις προσταγές του στενού επαγγελματικού του περίγυρου, όχι όμως ακολουθώντας κανέναν δρόμο μη καπιταλιστικών ιδεωδών, το αντίθετο μάλιστα, αφού με τις αποφάσεις του θα προκαλέσει ορδές χιλιάδων ανέργων της μπάνκας, κάτι που αυτομάτως θα σημάνει και την εκτόξευση των κερδών της στον πίνακα του Χρηματιστηρίου. Γλυκαίνει κατ αυτόν τον τρόπο το χάπι των κοτζαμπάσηδων της επιχείρησης από την αντιδραστική του στάση στις απαιτητικές τους αποφάσεις?
Εκ πρώτης όψης ο Τουρνέιγ, που δηλώνει πανέτοιμος να αδράξει την μεγάλη ευκαιρία από τα μαλλιά, δείχνει ενοχλημένος από την πίεση των εργοδοτών του. Μέχρι που θα τον σκεφτείς και σαν έναν εναλλακτικό ριζοσπάστη που ανέλαβε έναν τέτοιο εργασιομανιακό θώκο, βλέποντας τις πιθανές του εκρήξεις (μέτρησα τρεις, τέσσερις) στις περιπτώσεις που οι ηλίθιοι κατά την γνώμη του συνεργάτες, παρατρεχάμενοι, ακόμη και συγγενείς, τον φτάνουν στα άκρα. Εκρήξεις, που κινηματογραφικά ξεπερνούν τα όρια της γλαφυρότητας και ίσως να μοιάζουν παράταιρες με το σοβαρό κοινωνικό-πολιτικό ύφος που θα έπρεπε να δείξει το φιλμ, που όμως πείθουν πως ο δημιουργός του Ζ και του Αγνοούμενου, δεν έχει πάρει διόλου στην πλάκα τις ίντριγκες και τα κτυπήματα κάτω από το τραπέζι που τις προκαλούν. Αντίθετα τονίζουν την σταδιακή κτηνοποίηση του κεντρικού υποκειμένου, που πλέον εξελίσσεται σε Βασιλιά του στείρου μικρόκοσμου του, αγνοώντας επιδεικτικά οτιδήποτε επιχειρεί με ηθικές και ανθρώπινες πράξεις να κερδίσει την καρδιά του. Η μετάβαση του όντος σε μηχανισμό κοπής χρημάτων ολοκληρώθηκε. Πάμε στον επόμενο...
Για πες: Ο νούμερο ένα Φραντσέζος κωμικός της εποχής μας, Gad Elmaleh, ουσιαστικά για πρώτη φορά στην καριέρα του επιχειρεί μια τέτοια ολοκληρωτική μεταστροφή στο πιο δραματικό στυλ ερμηνείας, ποτέ του όμως δεν λησμονεί να ψεκάσει την παρουσία του, με τις χιουμοριστικές εκφάνσεις που τον έκαναν διάσημο. Στην πραγματικότητα σηκώνει με άνεση στις πλάτες του ολάκερη την απαιτητική δολοπλοκία, δίχως να απουσιάζει από κανένα πλάνο της και χωρίς να παίρνει σημαντικές βοήθειες από το διεθνές καστ, που ορίζουν ο φλατ καουμπόης επενδυτής Gabriel Byrne και οι όμορφες Selinne Salette και Natacha Regnier ως οι πιο κοντινές του γυναικείες παρουσίες σε εργασία και σπίτι αντίστοιχα. Εκεί που θα έπρεπε ίσως να δοθεί λίγη παραπάνω προσοχή από τον μαέστρο, είναι στην υπο-ιστορία που ορίζει η παρουσία της εκθαμβωτικής Liya Kebede ως σαρκοφάγου τοπ μόντελ, η οποία από την μια εκτοξεύει, μεν, το επίπεδο της παραγωγής ταξιδεύοντας την κάμερα σε Μαΐάμι, Λονδίνο και Νέα Υόρκη, ανεβάζοντας συνάμα το τέμπο της δράσης, από την άλλη όμως μοιάζει κάπως αναληθής και τραβηγμένη ως μοχλός ανάδειξης της μεταστροφής του κεντρικού χαρακτήρα. Για τον οποίο ακόμη δεν έχω πειστεί αν έγινε σημαιοφόρος καπιταλίστας ή απλώς γεννήθηκε έτσι και όλες τους οι κινήσεις είναι προϊόν μιας καλά μελετημένης και επικερδούς ηθοποιίας.
Όπερ σημαίνει, κάτι σαν πόλεμος, εφόσον τον φιλόδοξο Μαρκ, για άλλο σκοπό τον έβαλαν οι ιθύνοντες στην καρέκλα του διοικητή και μια διαφορετική φιγούρα αντιμετωπίζουν. Ο νεαρός - αναλογικά για μια τέτοια υπεύθυνη θέση, μισθού που αγγίζει τα τρία εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, πλέον μπόνους - τραπεζίτης, θα αδιαφορήσει για τις προσταγές του στενού επαγγελματικού του περίγυρου, όχι όμως ακολουθώντας κανέναν δρόμο μη καπιταλιστικών ιδεωδών, το αντίθετο μάλιστα, αφού με τις αποφάσεις του θα προκαλέσει ορδές χιλιάδων ανέργων της μπάνκας, κάτι που αυτομάτως θα σημάνει και την εκτόξευση των κερδών της στον πίνακα του Χρηματιστηρίου. Γλυκαίνει κατ αυτόν τον τρόπο το χάπι των κοτζαμπάσηδων της επιχείρησης από την αντιδραστική του στάση στις απαιτητικές τους αποφάσεις?
Εκ πρώτης όψης ο Τουρνέιγ, που δηλώνει πανέτοιμος να αδράξει την μεγάλη ευκαιρία από τα μαλλιά, δείχνει ενοχλημένος από την πίεση των εργοδοτών του. Μέχρι που θα τον σκεφτείς και σαν έναν εναλλακτικό ριζοσπάστη που ανέλαβε έναν τέτοιο εργασιομανιακό θώκο, βλέποντας τις πιθανές του εκρήξεις (μέτρησα τρεις, τέσσερις) στις περιπτώσεις που οι ηλίθιοι κατά την γνώμη του συνεργάτες, παρατρεχάμενοι, ακόμη και συγγενείς, τον φτάνουν στα άκρα. Εκρήξεις, που κινηματογραφικά ξεπερνούν τα όρια της γλαφυρότητας και ίσως να μοιάζουν παράταιρες με το σοβαρό κοινωνικό-πολιτικό ύφος που θα έπρεπε να δείξει το φιλμ, που όμως πείθουν πως ο δημιουργός του Ζ και του Αγνοούμενου, δεν έχει πάρει διόλου στην πλάκα τις ίντριγκες και τα κτυπήματα κάτω από το τραπέζι που τις προκαλούν. Αντίθετα τονίζουν την σταδιακή κτηνοποίηση του κεντρικού υποκειμένου, που πλέον εξελίσσεται σε Βασιλιά του στείρου μικρόκοσμου του, αγνοώντας επιδεικτικά οτιδήποτε επιχειρεί με ηθικές και ανθρώπινες πράξεις να κερδίσει την καρδιά του. Η μετάβαση του όντος σε μηχανισμό κοπής χρημάτων ολοκληρώθηκε. Πάμε στον επόμενο...
Για πες: Ο νούμερο ένα Φραντσέζος κωμικός της εποχής μας, Gad Elmaleh, ουσιαστικά για πρώτη φορά στην καριέρα του επιχειρεί μια τέτοια ολοκληρωτική μεταστροφή στο πιο δραματικό στυλ ερμηνείας, ποτέ του όμως δεν λησμονεί να ψεκάσει την παρουσία του, με τις χιουμοριστικές εκφάνσεις που τον έκαναν διάσημο. Στην πραγματικότητα σηκώνει με άνεση στις πλάτες του ολάκερη την απαιτητική δολοπλοκία, δίχως να απουσιάζει από κανένα πλάνο της και χωρίς να παίρνει σημαντικές βοήθειες από το διεθνές καστ, που ορίζουν ο φλατ καουμπόης επενδυτής Gabriel Byrne και οι όμορφες Selinne Salette και Natacha Regnier ως οι πιο κοντινές του γυναικείες παρουσίες σε εργασία και σπίτι αντίστοιχα. Εκεί που θα έπρεπε ίσως να δοθεί λίγη παραπάνω προσοχή από τον μαέστρο, είναι στην υπο-ιστορία που ορίζει η παρουσία της εκθαμβωτικής Liya Kebede ως σαρκοφάγου τοπ μόντελ, η οποία από την μια εκτοξεύει, μεν, το επίπεδο της παραγωγής ταξιδεύοντας την κάμερα σε Μαΐάμι, Λονδίνο και Νέα Υόρκη, ανεβάζοντας συνάμα το τέμπο της δράσης, από την άλλη όμως μοιάζει κάπως αναληθής και τραβηγμένη ως μοχλός ανάδειξης της μεταστροφής του κεντρικού χαρακτήρα. Για τον οποίο ακόμη δεν έχω πειστεί αν έγινε σημαιοφόρος καπιταλίστας ή απλώς γεννήθηκε έτσι και όλες τους οι κινήσεις είναι προϊόν μιας καλά μελετημένης και επικερδούς ηθοποιίας.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 17 Ιανουαρίου 2013 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική