Υπηρέτριες

του Tate Taylor. Με τους Emma Stone, Viola Davis, Bryce Dallas Howard, Octavia Spencer, Jessica Chastain, Allison Janney


Ισχύς εν τη Ενώσει
του zerVo
Νομίζω πως είναι από τις λίγες φορές που θα διατηρούσα αναλλοίωτο τον ξενικό τίτλο του φιλμ: The Help! Ούτε Οικιακές Βοηθοί, ούτε Υπηρέτριες, ούτε η Βοήθεια θα διάλεγα για το εγχώριο τιτλάρισμα, για να προκαθορίσω αυτό που πρόκειται να παρακολουθήσω. Και επί της παρούσης, μόνο η αγγλόφωνη μαρκίζα πέφτει απόλυτα μέσα στο νόημα του θέματος. Που αυτό δεν είναι ούτε οι μαύρες γκουβερνάντες που κάθε πλούσιο σπιτικό που σέβεται τον εαυτό του, έπρεπε να έχει στην δούλεψη του, μια φορά κι έναν καιρό, ούτε οι ψηλομύτες κυρίες, που τους συμπεριφέρονταν, κοινωνικής εντολής δοθείσης, σαν σκλάβες, εξαιτίας του αλλιώτικου χρώματος τους, ούτε οι ριζοσπαστικών απόψεων λευκοί, που προέβλεπαν πως το μέλλον είναι κοινό, ανεξαρτήτου ράτσας και προέλευσης του καθενός. Η αλληλεγγύη είναι το νόημα, η αλληλεπίδραση, η ισχύς εν τη ενώσει, το όλες για μία και μία για όλες...

Σε κωμόπολη του Μισισίπι, στα μέσα της δεκαετίας του 60, εποχή που οι φυλετικές διακρίσεις βρίσκονται σε έξαρση, φιλελεύθερων αντιλήψεων εκκολαπτόμενη δημοσιογράφος, οραματίζεται να συγγράψει ένα σπονδυλωτό βιβλίο, γεμάτο από τις αναμνήσεις και τα βιώματα των μαύρων υπηρετριών, που εργάζονται κάτω από αντίξοες συνθήκες στα σπίτια της λευκής υψηλής κοινωνίας. Μια ιδέα που για να πραγματωθεί, απαιτεί τόσο την συμμετοχή στις συνεντεύξεις, μιας ντουζίνας τουλάχιστον από τις οικιακές βοηθούς της περιοχής και φυσικά την άκρα μυστικότητα των κινήσεων τους, αφού οι κανονισμοί της Πολιτείας λειτουργούν απαγορευτικά σε τέτοιου είδους ανατρεπτικές ενέργειες.

Με φόντο το σκληρό άπαρτχάιντ που κορυφώθηκε λίγο μετά την μέση του 20ου αιώνα, στις ρατσιστικών αντιλήψεων επαρχίες του αμερικάνικου Νότου, ο όχι ιδιαίτερων σκηνοθετικών εμπειριών Tate Taylor, προσφέρει ένα διομισάωρο στυλιζαρισμένο εύπεπτο μελόδραμα, μελετημένο κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να θέλξει την ματιά των ευαίσθητης ψυχής θεατών, να βγάλει κάποιες διαχρονικές κεντρικές ιδέες περί ανισοτήτων, που ακόμη και στις μέρες μας δεν λένε να ξεθωριάσουν και να κατορθώσει ένα από τα ισχυρότερα τζακ ποτ, στο φθινοπωρινό US Box Office. Άδικα? Πρόκειται για ακόμη μια ακόμη γιάνκικη ανακάλυψη, ελάχιστης καλλιτεχνικής προσφοράς? Ε, όχι δα. Το The Help πέρα από τα τιγκαρισμένα ταμεία που άφησε στο διάβα του, χάρη στην εξαιρετική του καλλιτεχνική διεύθυνση, την πολυλογάδικη κι ελαφρώς αφελή, μα παντελώς ανθρώπινη και γεμάτη ψυχή αφήγηση του και την ακατάπαυστη αυξομείωση των συναισθημάτων της πλατείας, αναμένεται να ακούσει το όνομα του πέντε - έξι φορές κατά την διάρκεια της βραδιάς των οσκαρικών απονομών. Και δεν θα είναι όλες απλή αναφορά στις υποψηφιότητες...

Για πες: Άλλωστε ήδη το όνομα της Viola Davis, που στο στόρι κρατά τον ρόλο της τραγικής Έιμπιλιν, της αθόρυβης γκουβερνάντας που έχει μεγαλώσει τα μισά λευκά (=προνομιούχα) παιδιά της γειτονιάς, δεν ευτύχησε όμως να έχει το δικό της στο πλάι της, εξαιτίας των φονικών ρατσιστικών επιθέσεων, παίζει ως το πρώτο φαβορί στην κατηγορία των πρωταγωνιστριών. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή που συμβαίνει στους υποστηρικτικούς ρόλους, με την Octavia - έντεχνα κλέβω την παράσταση - Spencer, ως εμπνευσμένων μεθόδων επαναστάτρια, αλλά και θύμα ενδοοικογενειακής βαρβαρότητας Μίνι και την υπέροχης φυσικής ομορφιάς Jessica Chastain, στο ρόλο της νευρωσικής πλην καλόκαρδης αστής, να προσφέρουν τις ποιοτικότερες εξ αυτών. Στις οποίες αν προστεθεί η παρουσία της χαμογελαστής και συμπαθέστατης Emma Stone, ως υποκινήτριας της φανταστικής, μα όχι μακρινής από την πραγματικότητα αναίμακτης επανάστασης των λέξεων, της κόρης Howard στην πλέον αντιπαθητική ερμηνεία της καριέρας της και των ξεχωριστών ολιγόλεπτων στιγμών των Allison Janney και Sissy Spacek, ως ανισόρροπων μαμάδων, έχουμε αθροιστικά το ποιοτικότερο θηλυκό ανσάμπλ της σεζόν. Που σίγουρα δεν φτάνει σε εκφραστικές ακρότητες που καθηλώνουν, δεδομένα όμως, κάπου, την ματιά θα πετύχουν να την βουρκώσουν. Και αυτό για τις μέρες του μειωμένης ευαισθησίας σινεμά που διανύουμε, είναι από μόνο του, επίτευγμα...






Στις δικές μας αίθουσες, στις 24 Νοεμβρίου 2011 από την Feelgood

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική