Τα Μάτια της Τζούλια

του Guillem Morales. Με τους Belén Rueda, Lluís Homar, Pablo Derqui


Κρύο, σκοτάδι κι αγωνία...
του zerVo
Οι προϋποθέσεις για ένα δυναμικό, ανατριχιαστικό, ίσως και αξέχαστο για καιρό θρίλερ, οι κατάλληλες. Αρχικά σπανιόλικη η σχολή, που εστιάζει κατά κύριο λόγο στην δόμηση της κατάλληλης ατμόσφαιρας, κατοπινά το στούντιο της Rodar που υποστηρίζει την παραγωγική διαδικασία, με συνέπεια το μυαλό να ανατρέχει αυτόματα στο δικό της και κορυφαίο στο είδος El Orfanato και στο τέλος ο Del Toro, να βάζει την σφραγίδα του, πρωτοκολλώντας έτσι το Los Ojos De Julia στην λίστα των φοβιστικών κινηματογραφικών στιγμών, που έθεσε υπό την εποπτεία του. Πολλές φορές όμως το μπόλικο, παίρνει και την όψη του χασίματος του μέτρου, μη λειτουργώντας προς όφελος της οποιασδήποτε φιλμικής δημιουργίας, στοιχείο που ισχύει και στην παρούσα περίπτωση, που προτίμησε το πολλώ το ευ, από το ευ το πολύ...

Διαλυμένη ψυχικά, από την μυστηριώδη αυτοκτονία δια απαγχονισμού, της δίδυμης τυφλής αδελφής της, η Χούλια θα επισκεφτεί το σπίτι που άφησε την τελευταία της πνοή, αναζητώντας τα στοιχεία εκείνα που θα την οδηγήσουν να ανακαλύψει, το τι ακριβώς την οδήγησε να προβεί στο απονενοημένο διάβημα. Ώρα με την ώρα, η συντετριμμένη γυναίκα, θα αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής της Σάρα, ανατρέποντας την άποψη που μέχρι τώρα είχε για εκείνη, ακόμη όμως τίποτα χειροπιαστό, που θα την βοηθήσει να βρει την άκρη του νήματος. Και οι συνθήκες τρέχουν εις βάρος της, από την στιγμή που ο λατρεμένος σύζυγος της δείχνει να την βοηθά στις έρευνες, αλλά και από τις διαταραχές της όρασης της, κοινή πάθηση με εκείνη της αδελφής της, που θα την οδηγήσουν με σταθερά γοργούς ρυθμούς στην τύφλωση.

Ένα βασικό χαρακτηριστικό στην τρομακτική αφήγηση των Ισπανών, είναι το ότι στον πρόλογο τους υπόσχονται μια μεταφυσικού τύπου ταινία τρόμου, η εξέλιξη της ίντριγκας τους όμως είναι εντελώς διαφορετική, αφού φροντίσουν μέχρι το φινάλε να εξηγήσουν, με φυσικότατο τρόπο τα φαινόμενα, δίχως να αφήνουν τρύπες που χάνονται στην σφαίρα του σουπερνάτουραλ. Πορεία από την οποία δεν παρεκκλίνει στιγμή ούτε το Los Ojos De Julia, που αρχίζει σαν ένα κλασσικό θρίλερ μυστηρίου, με φόντο το στοιχειωμένο σπίτι, μια αρχική εντύπωση που πολύ γρήγορα παρατά, γινόμενο περισσότερο αστυνομικό δράμα, με horror προεκτάσεις. Τα εργαλεία που έχει στα χέρια του ο δοκιμασμένος στο genre Guillem Morales, είναι το ελάχιστο αίμα, η ρεαλιστική κίνηση της κάμερας, η έντονη χρήση των σκιών, οι συριστικοί ήχοι που δημιουργούν κλίμα ανατριχίλας, οι απίθανες φάτσες του άγνωστου περίγυρου και οι σεναριακές ανατροπές, που εδώ όμως, όντας αναρίθμητες, προκαλούν μικρό κομφούζιο στον νου του όχι έτοιμου να τις επεξεργαστεί θεατή.

Για πες: Στα υπέρ του Καταλανού, η επιδεξιότητα να χειριστεί κατά τέτοιο τρόπο το σκοτάδι που έχει πέσει η ματιά της ηρωίδας του, φτιάχνοντας πλάνα θολά, ασαφή και αβέβαια, όπως τα προϋποθέτει η απώλεια της όρασης, στα κατά του, η αδέξια επιλογή, να μην τερματίσει την ιστορία του μισή ώρα νωρίτερα, παρατραβώντας την με άσκοπες υπορουμπρίκες, που δεν προσφέρουν τίποτα απολύτως στο γενικό σύνολο. Χρονικό βάρος που καλείται να σηκώσει στις πανίσχυρες ερμηνευτικά πλάτες της η γοητευτικά εκφραστική Belen Rueda, που δείχνει πως ακόμη κι αν δεν την βοηθά το θέμα, όπως στην περίπτωση του Ορφανοτροφείου, εκείνη είναι ικανή να αποδώσει την φιγούρα της σε νευρική κρίση γυναίκας, που ο κίνδυνος την κυκλώνει, με τον ίδιο επαγγελματισμό και αφοσίωση.






Στις δικές μας αίθουσες, 23 Ιουνίου 2011 από την Odeon


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική