Movies Ltd

Mάθε τέχνη κι άστηνε, κι αν πεινάσεις πιάστηνε...λέει ένα από τα πιο γνωστά γνωμικά του θυμόσοφου λαού μας. Αρλούμπες και αμπελοφιλοσοφίες, λέω εγώ, που αφορούν τους τεμπέληδες και τους οκνηρούς. Ακόμη κι ο καλύτερος μαστοράκος στην ειδικότητα σου αν είσαι, αν τα παρατήσεις και μετά από πολυυυυύ καιρό αποφασίσεις να επανέλθεις, θα τα βρεις τόσο μπαστούνια, που δεν θα κάνεις ούτε για τρίτος βοηθός. Άσε που και πείσμα να το βάλεις για να επιτύχεις, η εξέλιξη θα σε έχει ξεπεράσει σε τέτοιο βαθμό, που θα φαντάζεις όχι απλά μπαγιάτικος στις ιδέες σου, αλλά παξιμαδένιος. I hope that you understand what i mean, dear Μr. Nico Tzimas...

Ιδεαλιστής και μαχητής νέος, που πολέμησε σθεναρά την μπότα των συνταγματαρχών, αμέσως μετά την πτώση της Χούντας, φεύγει για μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική, προκειμένου να διευρύνει τους ορίζοντες του στην αρχιτεκτονική. Στο πανεπιστήμιο του Κολούμπια, εκεί που θα γνωρίσει την γυναίκα της ζωής του, μια αναλόγων αντιλήψεων προοδευτική Αμερικάνα, που δίχως δισταγμό θα τον ακολουθήσει στην Ελλάδα, με σκοπό να να κτίσουν την φαμίλια που ονειρεύονται. Τρεισήμισι δεκαετίες μετά, ο Αλέξης, έχει εξελιχθεί στον χαρισματικότερο κτίστη δημοσίων έργων, ο γάμος του όμως με την όμορφη Μαρία έχει διαλυθεί, αφού δεν κατάφεραν να τον σώσουν, ούτε τα δύο παιδιά που έφεραν στον κόσμο. Όταν μια κακοτεχνία σε τεράστιο φράγμα νερού, θα προκαλέσει την κατάρρευση του, με συνέπεια τον τραγικό θάνατο εκατοντάδων ανυποψίαστων πολιτών, ο περιζήτητος golden boy, θα βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα.

Διότι υπάρχουν αμέτρητες απορίες που μου γέννησε η παρακολούθηση του Κύκνου, που από ευφυή τίτλο έσκισε, αλλά από περιεχόμενο πρόσφερε το απόλυτο κενό. Ο σεναριακός σπινθήρας του κατακερματισμού των ιδανικών των δημοκρατικών νέων στη δύσκολη δεκαετία του 70, προς χάρη του παρά και της δόξας, δεν είναι κάτι ούτε καινούργιο, ούτε πρωτοφανέρωτο. Συνεπώς η όποια θεματική έκπληξη πηγαίνει περίπατο, από την στιγμή που ο μακρυμάλλης χίπης, φορά τα πανάκριβα κοστούμια για να ταιριάξει με την υψηλή κοινωνία. Εκείνη την στιγμή περιμένεις ένα στοιχείο - ένα και μόνο που πηγάζει από την έμπνευση - για να σε κρατήσει στο παιχνίδι, κάτι που δεν πέτυχε ούτε η πολυμελής ομάδα των ικανών γραφιάδων του στόρι, αλλά ούτε και η μέθοδος που ακολούθησε ο δημιουργός στην αφήγηση του. Πολυλογία που ωθεί στην βαρεμάρα, ανατροπές που έχουν προβλεφθεί πριν καν πέσουν οι τίτλοι έναρξης και δάκρυα βγαλμένα από τα χειρότερα επεισόδια της τηλεοπτικής Λάμψης, δοσμένα άναρχα και τσαπατσούλικα σε τέτοιο βαθμό, που δυο πλανάκια του Swan αν δεις, θα καταλάβεις πόσο σπουδαίος υπήρξε για την κινηματογραφία της μικρής μας χώρας, ο ανεπανάληπτος Φώσκολος. Όσο για τα απερίγραπτα πρόσθετα CGI καταστροφής καλύτερα να κρατήσω το στόμα μου κλειστό. Ή μάλλον όχι, θα το πω. Μου θύμισαν εκείνα τα σπουδαία του εκρηκτικού Gojira της πρωτοπόρου Toho. Από το 1954...