Παραδοσιακά μία ταινία του διαγωνιστικού ρόστερ του φεστιβάλ Βενετίας, ανήκει στην Ρώσικη κινηματογραφία και συνήθως πάντοτε οι προτάσεις από την κοντινή μας Ανατολή, διακρίνονται από ποιότητα, ακολουθώντας όμως πιστά το ύφος της ξεπερασμένης πλην πάλαι ποτέ κραταιάς Σοβιετικής σχολής. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που τον θετικότερο αντίκτυπο στο κοινό της Μόστρα, από τα φιλμς που προβλήθηκαν το Σάββατο προκάλεσε η ταινία Ovsyanki (στα αγγλικά Silent Souls) του Aleksei Fedorchenko, του δημιουργού που κέρδισε το βραβείο των Οριζόντων (Orizzonti = περιφερειακό πρόγραμμα των εκδηλώσεων) το 2005 για το ντοκιμαντέρ του First On The Moon. Συγκινητικό και άκρως δραματικό το θέμα του φιλμ, που περιγράφει το επίμονο και επίπονο ταξίδι ενός φτωχού εργάτη σε φάμπρικα, που κουβαλά την σωρό της πρόσφατα χαμένης συζύγου του, έχοντας σκοπό να την θάψει σε μια όμορφη περιοχή δίπλα στον ποτάμι, που πριν πολλά χρόνια είχαν περάσει μαζί τον μήνα του μέλιτος. "Το σύνθημα που πηγάζει από το έργο είναι η Τρυφερότητα, τονίζει ο Ρώσος σκηνοθέτης. Ήθελα η τρυφερότητα να εξελιχθεί σε νοσταλγία και τα δύο αυτά συναισθήματα να γίνουν συνώνυμα της αγάπης."
Ο χήρος κεντρικός ήρωας της ιστορίας, θέλει να πει το ύστατο χαίρε στην αγαπημένη του, ακολουθώντας πιστά τις παραδόσεις του χαμένου λαού των Merja, που ζούσε δίπλα στις όχθες του Βόλγα και στο πέρασμα του χρόνου αφομοιώθηκε από το σλαβικό πληθυσμό: "Αυτοί οι άνθρωποι δεν υπάρχουν πια, αλλά ήταν συγκλονιστικό που επιχειρήσαμε να αναβιώσουμε την παρουσία τους μέσα από τις εικόνες. Τα πάντα κατά την διάρκεια των γυρισμάτων θύμιζαν τον πολιτισμό τους. Είναι κρίμα όμως να μην διατηρούμε την μνήμη τους ζωντανή", επισημαίνει ο Fedorchenko. Και συνεχίζει: "Η μορφή της νεκρής παρουσιάζεται στο φιλμ δια μέσου φλασμπάκ για να αναδειχτεί το μέγεθος του δεσίματος του αντρόγυνου και πάντοτε στα πλάνα παραμένει βουβή. Όπως θα δείτε δεν χρειάζονται λόγια για να περιγράψεις πως νιώθεις. Η λάμψη της ευτυχισμένης κι ερωτευμένης γυναίκας λέει τα πάντα."
