Με ανάμεικτα συναισθήματα έγινε δεκτή από το κοινό, που συρρέει κατά χιλιάδες στο μικρό νησάκι του Λίντο, η πρώτη παγκόσμια προβολή της νέας ταινίας της Sofia Coppola, Somewhere, επτά ολόκληρα χρόνια μετά την πρεμιέρα του εξαίρετου Lost In Translation στα πλαίσια του ίδιου θεσμού. Ένα φιλμ που η διασημότερη κόρη σκηνοθέτη που ακολούθησε το επάγγελμα του, ασχολείται με δύο κόσμους που γνωρίζει καλά όσο η παλάμη της. Τα ξενοδοχεία και το Χόλιγουντ. "Από μικρή με τον μπαμπά μου, ξόδευα πολύ χρόνο δίπλα του ταξιδεύοντας και ζώντας σε ξενοδοχεία. Είναι ένας μυστηριώδης μα συνάμα αγαπημένος τόπος, έναν χαρακτήρα που λαμβάνει από την την πρόσκαιρη διαμονή των επισκεπτών του, εφόσον και οι ίδιοι δίχως να τον νιώθουν ως εστία τους, έχουν μια διαφορετική συμπεριφορά. Σαν να νιώθουν πως βρίσκονται σε ένα μεταίχμιο του πριν και του μετά." Όπως ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας, ένας αστέρας του σινεμά, που ανακαλύπτει το κενό της ψυχής του, όταν εμφανίζεται εντελώς αναπάντεχα η κόρη του, με την οποία δεν διατηρεί στενές σχέσεις, για να του ανατρέψει όλη την φιλοσοφία που είχε κτίσει για τον κόσμο. Ο πρωταγωνιστής Stephen Dorff εμβαθύνει ακόμη περισσότερο σε όσα είπε η Coppola, έχοντας εμπειρία από πρώτο χέρι: "Αυτό που βρήκα εντυπωσιακά ρεαλιστικό, είναι η απεικόνιση της απομόνωσης που νιώθει μόλις μια ταινία τελειώσει. Γι αυτός για τρεις τέσσερις μήνες οι υπόλοιποι συντελεστές ορίζουν την οικογένεια του και μόλις τους χάνει αφού τα γυρίσματα έληξαν νιώθει κενός και μόνος."
"Ήθελα να παρουσιάσω μια εντελώς διαφορετική εικόνα του λαμπερού Λος Άντζελες, από αυτοί που έχουν οι Αμερικάνοι, όπως την βίωσα όταν βρισκόμουν στην Γαλλία για την Maria Antoinette, συμπληρώνει στο σχόλιο της η σκηνοθέτης. Να παρουσιάσω όλα όσα συμβαίνουν στον πολύχρωμο κόσμο ενός ζορισμένου άντρα, που τα ζει σαν σε ντέζα βου, σαν να του έχουν παρουσιαστεί ξανά και πρέπει να ξέρει πως να τα αντιμετωπίσει. ταυτόχρονα όμως επιθυμία μου ήταν να παρουσιάσω το κοντράστ, ανάμεσα στο γνώριμο ιλουστρασιόν πρόσωπο της σόου μπιζ και της απλοικής σκέψης του μικρού κοριτσιού." Όσο για το πως είδε το Somewhere o Francis Ford? "Το λάτρεψε και αμέσως μου είπε πως μόνο εγώ θα μπορούσα να το κάνω..."
"Ήθελα να παρουσιάσω μια εντελώς διαφορετική εικόνα του λαμπερού Λος Άντζελες, από αυτοί που έχουν οι Αμερικάνοι, όπως την βίωσα όταν βρισκόμουν στην Γαλλία για την Maria Antoinette, συμπληρώνει στο σχόλιο της η σκηνοθέτης. Να παρουσιάσω όλα όσα συμβαίνουν στον πολύχρωμο κόσμο ενός ζορισμένου άντρα, που τα ζει σαν σε ντέζα βου, σαν να του έχουν παρουσιαστεί ξανά και πρέπει να ξέρει πως να τα αντιμετωπίσει. ταυτόχρονα όμως επιθυμία μου ήταν να παρουσιάσω το κοντράστ, ανάμεσα στο γνώριμο ιλουστρασιόν πρόσωπο της σόου μπιζ και της απλοικής σκέψης του μικρού κοριτσιού." Όσο για το πως είδε το Somewhere o Francis Ford? "Το λάτρεψε και αμέσως μου είπε πως μόνο εγώ θα μπορούσα να το κάνω..."
