Επικίνδυνες Παρέες
του James Mangold. Με τους Tom Cruise, Cameron Diaz, Peter Sarsgaard, Viola Davis
Ο Ιππότης και η Ημέρα
του zerVo
Τριάντα χρόνια συμπληρώθηκαν, από εκείνη την πρώτη στιγμή που μας συστήθηκε ως ηθοποιός ο Tom Cruise, σε έναν μικρό ρόλο αρχικά στο δραματικό Endless Love του Zefirelli και λίγο αργότερα σαν φανατικός μιλιταριστής νεαρός αξιωματικός στο Taps, Η Σάλπιγγα της ανταρσίας του Becker. Τρεις γεμάτες δεκαετίες που ο Μάβερικ, τις πέρασε σε όλο τους το εύρος στην πρώτη σειρά των εμπορικότερων σταρς του Χόλιγουντ, κερδίζοντας με σχετική ευκολία τον τίτλο του βασιλιά των Box Office, αποτυπώνοντας στο πανί μια μορφή που συνδύαζε την ερμηνευτική άνεση με την ακαταμάχητη γοητεία. Με την παρουσία του και μόνο κατάφερνε να εκτοξεύει την δημοτικότητα των ταινιών που πρωταγωνιστούσε στα ύψη, άξιζαν ή όχι, χάρισμα που ελάχιστοι αστέρες απέδειξαν πως διέθεταν στην υπεραιωνόβια ιστορία του σινεμά. Για όλα όμως τα παραμύθια, υπάρχει κι ένα τέλος. Η πορεία του πενηντάρη - σχεδόν - Νεοϋορκέζου, κατόπιν του μιλένιουμ δεν είναι η ίδια με τον πρώτο καιρό της καριέρας του και οι εμφανίσεις του δεν σημαίνουν σε απόλυτη τιμή και πέρασμα από την κορυφή των τοπ. Τρανή απόδειξη η περίπτωση του Knight And Day, που είναι η πρώτη action movie στο παλμαρέ του που δεν περνά από το νούμερο 1 της Αμερικής, παρότι διαθέτει όλα εκείνα τα εχέγγυα, που κάποτε θα την κρατούσαν σε αυτή την θέση για πολλές εβδομάδες.
Licensed to kill μυστικός πράκτορας, έχει αναλάβει να προστατεύσει με οποιοδήποτε τίμημα, την ζωή ενός μεγαλοφυή νεαρού και της πρωτοποριακής εφεύρεσης του. Ακόμη κι αν χρειαστεί να χρησιμοποιήσει για τον σκοπό του, την αθώα και άμαθη από δολοπλοκίες κοπέλα, που θα βρεθεί στο διάβα του. Η πράξη του ήρωα ακούγεται κάπως κακοήθης, όμως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική, μιας και ο λειτουργώντας πάντοτε με βάση το θετικό του ένστικτο spy who loved me, στην απόπειρα του να αποφύγει τις παγίδες, που του στήνουν κατά βάση οι δικοί του άνθρωποι, θα αναγκαστεί να εντάξει στην στείρα καθημερινότητα μιας ξανθιάς bimbo, την έννοια του θανάσιμου κινδύνου. Όπως είχε συμβεί κάποτε σε επίσης μονοδιάστατη μορφή στο True Lies του Cameron δηλαδή, με την μοναδική διαφορά πως εδώ, ο Ρόι και η Τζουν, δεν συνθέτουν - εξαρχής - αντρόγυνο. Αντίθετα μέσα από τις αντιξοότητες, η αρχική τους γνωριμία στους διαδρόμους του αεροδρομίου, θα εξελιχθεί με σταθερούς ρυθμούς σε συμπάθεια και εντέλει σε έρωτα. Θα ήταν μεγάλη έκπληξη αν συνέβαινε το αντίθετο βεβαίως...
Σε αντιδιαστολή με πολλές παρόμοιες προσπάθειες που έχουν καταλήξει σε ναυάγιο, με πιο πρόσφατη τους αδιάφορους Killers, οι Επικίνδυνες Παρέες βάζουν στο μίξερ, όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορεί να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του θεατή. Με βασικές πρώτες ύλες φυσικά την δράση και τον ρυθμό, όχι όμως σε υπερβολικές δόσεις, παρότι η αναληθοφάνεια δηλώνει παρούσα σε κάθε έκρηξη ή πυροβολισμό. Ο έμπειρος James Mangold, χρησιμοποιεί έντεχνα τις παύσεις του πυρός για να κτίσει χαρακτήρες και ίντριγκα, ώστε το θέμα του να μην γέρνει άνισα και μονόπλευρα προς την στείρα φανφαρόνικη κι εφετζίδικη περιπέτεια. Με ευρήματα, εκπλήξεις και ανατροπές, ανανεώνει ανά διαστήματα το σασπένς σε εναλλασσόμενες γωνιές του πλανήτη (Βοστόνη, Σεβίλλη, Τζαμάικα ή Σάλτσμπουργκ), προκαλώντας σου μια τεχνητή αγωνία, ακόμη κι αν ξέρεις βαθιά μέσα σου πως στο φινάλε ο Ιππότης (Knight) θα σώσει την ημέρα (Day)!
Για πες: Μια περίπτωση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Cruise δηλαδή, που απομακρυνόμενος από αψυχολόγητες επιλογές σαν και δαύτη του Collateral, επιστρέφει στην μανιέρα του Mission Impossible, που του ταιριάζει απόλυτα, ακόμη κι αν δεν σπάει τα ταμεία όπως παλιά. Ο Tom είναι απολαυστικός, αεράτος, χωστός, δυναμικός και εν κατακλείδι αήττητος, όπως τον απαιτεί το φανατικό κοινό του, εντάσσοντας μάλιστα στην φαρέτρα του και μια έντονα χιουμοριστική διάθεση, που μπορεί να κόβει το τέμπο ενίοτε, μα λειτουργεί αβανταδόρικα προς την γενική του ερμηνευτική εικόνα. Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο και για την Diaz, που αν και βαδίζει στα 40, θυμίζει ξανά το κοριτσάκι που το παίρνει από το χεράκι ο κηδεμόνας του, για να περάσουν την δύσβατη λεωφόρο. Αδιάφορη, άχαρη και διαφανής δεν δικαιολογεί τον τίτλο της παρτενέρ του Cruise, παρά μόνο λίγο πριν το φινάλε, που τεχνικά θα θυμίσει σε πολλούς το τέλος του Bourne Identity. Με την ολοκληρωτική απουσία του 007 από την μεγάλη οθόνη, όμως, που κλείνει αισίως την οκταετία από το Die Another Day, όταν ο υπερκατάσκοπος μεταλλάχθηκε σε cinephile φιγούρα, οι wannabe κλώνοι του έχουν πολλαπλασιαστεί σε τέτοιο βαθμό που κατά κάποιο τρόπο το κοινό έχει αρχίσει να βαραίνει. Κι αφού την κατάσταση δεν αλάφρυνε ούτε ο απόλυτος γόητας, μάλλον η Μέκκα πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται μια αποσυμφόρηση από τα επαναλαμβανόμενα spy game θέματα.
Licensed to kill μυστικός πράκτορας, έχει αναλάβει να προστατεύσει με οποιοδήποτε τίμημα, την ζωή ενός μεγαλοφυή νεαρού και της πρωτοποριακής εφεύρεσης του. Ακόμη κι αν χρειαστεί να χρησιμοποιήσει για τον σκοπό του, την αθώα και άμαθη από δολοπλοκίες κοπέλα, που θα βρεθεί στο διάβα του. Η πράξη του ήρωα ακούγεται κάπως κακοήθης, όμως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική, μιας και ο λειτουργώντας πάντοτε με βάση το θετικό του ένστικτο spy who loved me, στην απόπειρα του να αποφύγει τις παγίδες, που του στήνουν κατά βάση οι δικοί του άνθρωποι, θα αναγκαστεί να εντάξει στην στείρα καθημερινότητα μιας ξανθιάς bimbo, την έννοια του θανάσιμου κινδύνου. Όπως είχε συμβεί κάποτε σε επίσης μονοδιάστατη μορφή στο True Lies του Cameron δηλαδή, με την μοναδική διαφορά πως εδώ, ο Ρόι και η Τζουν, δεν συνθέτουν - εξαρχής - αντρόγυνο. Αντίθετα μέσα από τις αντιξοότητες, η αρχική τους γνωριμία στους διαδρόμους του αεροδρομίου, θα εξελιχθεί με σταθερούς ρυθμούς σε συμπάθεια και εντέλει σε έρωτα. Θα ήταν μεγάλη έκπληξη αν συνέβαινε το αντίθετο βεβαίως...
Σε αντιδιαστολή με πολλές παρόμοιες προσπάθειες που έχουν καταλήξει σε ναυάγιο, με πιο πρόσφατη τους αδιάφορους Killers, οι Επικίνδυνες Παρέες βάζουν στο μίξερ, όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορεί να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του θεατή. Με βασικές πρώτες ύλες φυσικά την δράση και τον ρυθμό, όχι όμως σε υπερβολικές δόσεις, παρότι η αναληθοφάνεια δηλώνει παρούσα σε κάθε έκρηξη ή πυροβολισμό. Ο έμπειρος James Mangold, χρησιμοποιεί έντεχνα τις παύσεις του πυρός για να κτίσει χαρακτήρες και ίντριγκα, ώστε το θέμα του να μην γέρνει άνισα και μονόπλευρα προς την στείρα φανφαρόνικη κι εφετζίδικη περιπέτεια. Με ευρήματα, εκπλήξεις και ανατροπές, ανανεώνει ανά διαστήματα το σασπένς σε εναλλασσόμενες γωνιές του πλανήτη (Βοστόνη, Σεβίλλη, Τζαμάικα ή Σάλτσμπουργκ), προκαλώντας σου μια τεχνητή αγωνία, ακόμη κι αν ξέρεις βαθιά μέσα σου πως στο φινάλε ο Ιππότης (Knight) θα σώσει την ημέρα (Day)!
Για πες: Μια περίπτωση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Cruise δηλαδή, που απομακρυνόμενος από αψυχολόγητες επιλογές σαν και δαύτη του Collateral, επιστρέφει στην μανιέρα του Mission Impossible, που του ταιριάζει απόλυτα, ακόμη κι αν δεν σπάει τα ταμεία όπως παλιά. Ο Tom είναι απολαυστικός, αεράτος, χωστός, δυναμικός και εν κατακλείδι αήττητος, όπως τον απαιτεί το φανατικό κοινό του, εντάσσοντας μάλιστα στην φαρέτρα του και μια έντονα χιουμοριστική διάθεση, που μπορεί να κόβει το τέμπο ενίοτε, μα λειτουργεί αβανταδόρικα προς την γενική του ερμηνευτική εικόνα. Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο και για την Diaz, που αν και βαδίζει στα 40, θυμίζει ξανά το κοριτσάκι που το παίρνει από το χεράκι ο κηδεμόνας του, για να περάσουν την δύσβατη λεωφόρο. Αδιάφορη, άχαρη και διαφανής δεν δικαιολογεί τον τίτλο της παρτενέρ του Cruise, παρά μόνο λίγο πριν το φινάλε, που τεχνικά θα θυμίσει σε πολλούς το τέλος του Bourne Identity. Με την ολοκληρωτική απουσία του 007 από την μεγάλη οθόνη, όμως, που κλείνει αισίως την οκταετία από το Die Another Day, όταν ο υπερκατάσκοπος μεταλλάχθηκε σε cinephile φιγούρα, οι wannabe κλώνοι του έχουν πολλαπλασιαστεί σε τέτοιο βαθμό που κατά κάποιο τρόπο το κοινό έχει αρχίσει να βαραίνει. Κι αφού την κατάσταση δεν αλάφρυνε ούτε ο απόλυτος γόητας, μάλλον η Μέκκα πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται μια αποσυμφόρηση από τα επαναλαμβανόμενα spy game θέματα.
Στις δικές μας αίθουσες 15 Ιουλίου 2010 από την Odeon
Rewind /// Trailer - Knight And Day
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική