12/11/09

Review - 2012

2012

του Roland Emmerich. Με τους John Cusack, Amanda Peet, Chiwetel Ejiofor, Oliver Platt, Danny Glover, Woody Harrelson

Under Destruction!
του zerVo
Πόσο μου είπες πως κοστίζει το εισιτήριο για να μπεις στην κινηματογραφική αίθουσα? 8 ευρώ? 10 ευρώ? 20 ευρώ με τα φαγώσιμα? Και πιστεύεις πως για το θέαμα που θα παρακολουθήσεις, δεν αξίζει να ανοίξεις πορτοφόλι μπροστά στο γκισέ? Λάθος σου! Για κάτι τέτοιες περιπτώσεις ερωτηματικών, γύρω από το κόστος μιας ταινίας, υπάρχει πάντοτε η απάντηση. Κι εδώ ακούει στο όνομα 2012! Που αλλού με τόσο μικρό κόστος θα έχεις την δυνατότητα να δεις την Καλιφόρνια να βυθίζεται, το Ρίο να καταρρέει, την Ρώμη να ισοπεδώνεται και την Ουάσιγκτον να αφανίζεται? Το Έβερεστ να χάνεται κάτω από θεόρατα τσουνάμι, την Κίνα να μεταλλάσσεται σε ωκεανό και την Χαβάη να καίγεται εξ ολοκλήρου και όχι απλώς ο ναύσταθμος της, από μερικές γιαπωνέζικες βόμβες? Σε τέτοιο ρεαλιστικό βαθμό μάλιστα, ώστε αραιά και που να λοξοκοιτάς τα καθίσματα δίπλα σου, αν βρίσκονται στην θέση τους ή έχει ανοίξει η γη να τα καταπιεί. Κι εσένα μαζί...


Μια ηλιακή έκρηξη, θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στον εσωτερικό φλοιό της γης, με συνέπεια το έδαφος να αρχίσει με σταθερούς ρυθμούς να υποχωρεί. Το τέλος για την ανθρωπότητα έχει σημάνει! Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα βλέποντας τις καταστροφολογικές εικόνες του 2012, είναι πως θα ήθελα πολύ να βρεθώ στο μυαλό ενός πεπειραμένου γεωλόγου, ενός επιστήμονα, που γνωρίζει τι σημαίνουν όλα εκείνα τα ακαταλαβίστικα εισαγωγικά του σεναρίου, γύρω από τα νετρίνα, που η ύπαρξη τους θα οδηγήσει την γη στην συμφορά. Το πιθανότερο είναι να μην μπορεί να κρατήσει το στομάχι του από τα γέλια, από την πασιφανή αφέλεια, στην επεξήγηση του φαινομένου. Συστατικό που χρησιμοποιήθηκε όσο τα εξολοθρευτικά στοιχεία λάμβαναν χώρα, από άκρου εις άκρον του πλανήτη, περίπου σαν από μηχανής Θεός, μη διατηρώντας ούτε γι αστείο τα προσχήματα. Κι όμως θα περάσεις μια χαρά και θα καταδιασκεδάσεις, βλέποντας βαρύτατα αεροσκάφη Αντόνοφ να απογειώνονται σε διαδρόμους είκοσι μέτρων, ανθρώπους με το φανελάκι να επιβιώνουν στο πολικό ψύχος, Ινδούς μελετητές να κατεβαίνουν με προπολεμικό ασανσέρ, τέσσερα χιλιόμετρα στα έγκατα της ηπείρου και τα κινητά (...και ιδίως τα σταθερά) τηλέφωνα να βαράνε διαρκώς, ακόμη και κλάσματα δευτερολέπτων πριν την επέλαση του ολέθρου.

Για πες: Μα για στάσου, για να δούμε ρεαλιστικό σινεμά, θα μπούμε στην αίθουσα που παίζει την ταινία ή για να αντιληφθούμε πως θα είναι η στιγμή που ο κόσμος, όπως τον ξέρουμε θα πει το οριστικό αντίο? Μα και βέβαια για το δεύτερο. Ειδικά από την ώρα που γνωρίζεις πως σκηνοθετεί ο Emmerich, που ακολουθεί ανοδική καταστροφική πορεία, από την διάλυση της Νέας Υόρκης στον Godzilla, την κατάρρευση της DC στο ID4 και το πάγωμα ολόκληρης της Αμερικής, στο The Day After Tomorrow. Αν αποφασίσει κάποια στιγμή ο Θεός, να στείλει τον Αρμαγεδδώνα στη γη, πρέπει να τον συμβουλευτεί οπωσδήποτε, για να σχεδιάσει τoν αφανισμό με τον τελειότερο δυνατό τρόπο. Το μόνο που κάνει ο Γερμανός είναι να το πασπαλίσει με λίγη οικολογική ανησυχία, μπόλικη οικογενειακή συγκίνηση και άφθονο σασπένς, όσο πλησιάζουμε στο εκρηκτικό φινάλε. Όσο για το αν μένει τίποτα όρθιο, κατόπιν του χαλασμού Κυρίου, δεν πρέπει να έχεις απορίες. Το παραμύθι τηρείται κατά γράμμα και το ζήσαν αυτοί (οι πλούσιοι, οι πολιτικοί κι οι προνομιούχοι) καλά κι εμείς (που είδαμε την προφητεία των Untouchables Μάγια και όχι του τσαρλατάνου Νοστράδαμου, να πραγματοποιείται) πολύ καλύτερα!




Στις αίθουσες 12 Νοεμβρίου από την Audiovisual


Rewind /// Trailer - 2012

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όσο παραμύθι κι αν είναι η ιστορία, εξακολουθώ να το θεωρώ ένα κακό θέαμα! Σίγουρα η αμερικάνοι μας έχουν δείξει και πολύ καλύτερα, γιατί να δεις αυτό;;

JohnnyD

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική