Πληθωρικότατη αποδείχτηκε η Κυριακή στα δρώμενα της τέταρτης ημέρας της 66ης Μόστρα. Όχι τόσο λόγω των πολλών ταινιών του προγράμματος, αλλά κυρίως λόγω της παρουσίας του ανεξάντλητου - και ασταμάτητου - ντοκιμαντερίστα Michael Moore, που διαθέτει υψηλό σωματικό αλλά και καλλιτεχνικό εκτόπισμα. Συνοδευόμενος μάλιστα από την ιδίας κοψιάς σύζυγο του, ο διάσημος για το προβοκατόρικο ύφος του διοπτροφόρος σκηνοθέτης, αντιμετώπισε με πλατύ χαμόγελο τις συνεχείς επευφημίες του κοινού. Πέρα από τα πολλά παραπάνω κιλά όμως, όπως αποδείχτηκε μετά την πρώτη παγκόσμια προβολή του Capitalism: A Love Story, πως υπάρχει και περισσή διάθεση από τον Αμερικάνο για κριτική της οικονομικής κατάστασης της πατρίδας του και κυρίως εκείνων που πλουτίζουν εις βάρος των χαμηλόμισθων. Αν και τα περισσότερα μέσα έκριναν το καινούργιο του πόνημα, ως ελαφρότερο του συνταρακτικού Fahrenheit, εντούτοις οι πρώτες κριτικές είναι ενθουσιώδεις. To Variety μιλά για "μία από τις καλύτερες δημιουργίες του", ο Reporter επιβραβεύει την "αναμφισβήτητη ποιότητα της έρευνας και του δυναμικού ρεπορτάζ" ενώ ο InContention ανακηρύσσει τον Moore ως "τον σύγχρονο Frank Capra"!


"Ο Καπιταλισμός είναι ο Σατανάς και είναι γνωστό σε όλους πως με τον Σατανά δεν τα βάζεις εύκολα" είναι οι πρώτες κουβέντες που βγαίνουν από το στόμα του Moore στην συνέντευξη Τύπου. "Πρέπει να τον εξολοθρεύσεις και να τον αντικαταστήσεις με κάτι που λειτουργεί για το κοινό όφελος, όπως για παράδειγμα την πραγματική Δημοκρατία. Το κράτος μας απαγορεύει όπως λέει τον τζόγο, επιτρέπει όμως στην Γουόλ Στριτ να τζογάρει καθημερινά στις πλάτες των πολιτών, προκειμένου να πλουτίσουν ακόμη περισσότερο οι ισχυροί." Το Capitalism είναι η πρώτη του ταινία από την στιγμή που ξεκίνησε η εποχή Obama: "Ο Πρόεδρος δεν θα πετύχει ή αντίστοιχα θα αποτύχει ανάλογα με όσα θα κάνει για την χώρα, αλλά από το πόσο θα καταφέρει να μας πείσει να στηρίξουμε το έργο του. Αυτή ακριβώς η υποστήριξη είναι η πραγματική δημοκρατία. Όσο για τον υπόλοιπο κόσμο θα ήθελα να τον προειδοποιήσω να μην ακολουθεί πιστά το μοντέλο οικονομικής διοίκησης της Αμερικής, διότι το πιο πιθανό είναι να ακολουθήσει κατά πόδας την καταστροφική πορεία του πρωτότυπου!" Με τέτοιες ιδέες καλέ μου Michael, είναι πολύ λογικό να επισκέπτεσαι κάθε λίγο και λιγάκι την Γηραιά, που δεν λατρεύει και τόσο την χώρα σου, αλλά και να αποχωρείς δαφνοστεφανωμένος και συνήθως με ένα βραβείο αγκαλίτσα, όπως συνέβη προ διετίας στις Κάννες to 2004 που τιμήθηκες με τον Χρυσό Φοίνικα Λες φέτος να κάνεις το νταμπλ με το ανάλογου χρώματος Λιονταράκι?