του Jean-Marc Vallée. Με τους Emily Blunt, Rupert Friend, Paul Bettany
Σαλάτα Εποχής...
του zerVo
Ακούς Βασίλισσα Βικτορία και στο μυαλό σου κατευθείαν έρχονται υπέρλαμπρα σκηνικά, χρυσοποίκιλτες φορεσιές και στην μέση όλων η μορφή της Ντάμας Judy Dench να κυριαρχεί! Λοιπόν, διέγραψε τα όλα. Ακόμη και αν πίσω από την παραγωγή φιγουράρουν τα ονόματα της περιβόητης Sarah – πρώην Ferguson και νυν Δούκισσας του Γιορκ – και του μοναδικού Marty Scorsese, εντούτοις είναι φανερό από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα πως το πρότζεκτ όντας φτωχικό, δεν έχει σκοπό να εντυπωσιάσει με τα αυτοκρατορικά του ντεκόρ και τις αστραφτερές στολές εποχής. Και βεβαίως προσαρμοσμένο χρονικά, μισό αιώνα περίπου πριν από οποιαδήποτε άλλη κινηματογραφική (ή και τηλεοπτική) αναφορά μπορεί να θυμάσαι γύρω από την εποχή της κυριαρχίας της Βικτόρια, είναι λογικό, η μορφή της πιο μακρόχρονης βασίλισσας της βρετανικής ιστορίας, να είναι νεανικότατη…
Η βασιλεία του γερασμένου Ουίλιαμ οδεύει στο τέλος της. Η ούτε καλά καλά είκοσι χρονών ανιψιά του Βικτόρια ετοιμάζεται να τον διαδεχτεί, εν μέσω μηχανορραφιών της αυλής και περιορισμών της μητέρας της. Προσωπικά αν με ρωτούσαν ποιον σκηνοθέτη θα θεωρούσα ως τον ιδανικό για να παρουσιάσει μια εναλλακτική ταινία εποχής σαν το Young Victoria, τον τελευταίο που θα έφερνα στο νου, θα ήταν ο Jean-Marc Vallιe. Όχι γιατί ο δημιουργός του εξαιρετικού C.R.A.Z.Y. δεν διαθέτει δυνατότητες, αλλά διότι ο Καναδέζος έχει μια πιο προοδευτική προοπτική στην ματιά του, που δεν πολυταιριάζει με παλιομοδίτικα θέματα όπως το παρόν. Ο Vallιe αποπειράται να περάσει μέσω όμορφων τοποθετήσεων της κάμερας κάποιες φιλμικές καινοτομίες, αλλά κακά τα ψέματα. Σε μερικά πράγματα, όπως τα νεανικά χρόνια μιας βασίλισσας κατά τον δέκατο ένατο αιώνα, οι μοντερνισμοί περιττεύουν.
Για πες: Η Emily Blunt έχει μια ιδιόμορφη κοψιά, έχει έκφραση, αλλά ακόμη δεν είναι έτοιμη για απαιτητικούς πρώτους ρόλους, μεγάλου βεληνεκούς. Θα μου πεις σε μια χαμηλού προϋπολογισμού παραγωγή, που τα περισσότερα χρήματα ξοδεύτηκαν για τους δεύτερους ρόλους (ο Broadbent ως απελθών μονάρχης, η Richardson ως βασιλομήτωρ και ο Bettany ως κύριος επί των τιμών) που να βρεθούν παράδες για μεγαλύτερο αστέρι. Παρόλα αυτά η ταλαντούχα Emily φέρνει εις πέρας την αποστολή της, συνθέτοντας με τον άοσμο Rupert Friend – που υποδύεται τον λατρευτό της κεντροευρωπαίο Αλβέρτο – ένα ρομαντικό βασιλικό ζευγαράκι, όχι από αυτά που σου μένουν δια παντός στη μνήμη, αλλά ούτε και από εκείνα που ξεχνάς μονομιάς. Τόσο από την νεαρή Βρετανίδα, όσο και από τον γεννημένο στο Κεμπέκ auteur, περιμένω περισσότερα στο μέλλον, γιατί μου έχουν δείξει πως είναι φτιαγμένοι για πολύ υψηλότερα…
Η βασιλεία του γερασμένου Ουίλιαμ οδεύει στο τέλος της. Η ούτε καλά καλά είκοσι χρονών ανιψιά του Βικτόρια ετοιμάζεται να τον διαδεχτεί, εν μέσω μηχανορραφιών της αυλής και περιορισμών της μητέρας της. Προσωπικά αν με ρωτούσαν ποιον σκηνοθέτη θα θεωρούσα ως τον ιδανικό για να παρουσιάσει μια εναλλακτική ταινία εποχής σαν το Young Victoria, τον τελευταίο που θα έφερνα στο νου, θα ήταν ο Jean-Marc Vallιe. Όχι γιατί ο δημιουργός του εξαιρετικού C.R.A.Z.Y. δεν διαθέτει δυνατότητες, αλλά διότι ο Καναδέζος έχει μια πιο προοδευτική προοπτική στην ματιά του, που δεν πολυταιριάζει με παλιομοδίτικα θέματα όπως το παρόν. Ο Vallιe αποπειράται να περάσει μέσω όμορφων τοποθετήσεων της κάμερας κάποιες φιλμικές καινοτομίες, αλλά κακά τα ψέματα. Σε μερικά πράγματα, όπως τα νεανικά χρόνια μιας βασίλισσας κατά τον δέκατο ένατο αιώνα, οι μοντερνισμοί περιττεύουν.
Για πες: Η Emily Blunt έχει μια ιδιόμορφη κοψιά, έχει έκφραση, αλλά ακόμη δεν είναι έτοιμη για απαιτητικούς πρώτους ρόλους, μεγάλου βεληνεκούς. Θα μου πεις σε μια χαμηλού προϋπολογισμού παραγωγή, που τα περισσότερα χρήματα ξοδεύτηκαν για τους δεύτερους ρόλους (ο Broadbent ως απελθών μονάρχης, η Richardson ως βασιλομήτωρ και ο Bettany ως κύριος επί των τιμών) που να βρεθούν παράδες για μεγαλύτερο αστέρι. Παρόλα αυτά η ταλαντούχα Emily φέρνει εις πέρας την αποστολή της, συνθέτοντας με τον άοσμο Rupert Friend – που υποδύεται τον λατρευτό της κεντροευρωπαίο Αλβέρτο – ένα ρομαντικό βασιλικό ζευγαράκι, όχι από αυτά που σου μένουν δια παντός στη μνήμη, αλλά ούτε και από εκείνα που ξεχνάς μονομιάς. Τόσο από την νεαρή Βρετανίδα, όσο και από τον γεννημένο στο Κεμπέκ auteur, περιμένω περισσότερα στο μέλλον, γιατί μου έχουν δείξει πως είναι φτιαγμένοι για πολύ υψηλότερα…
Στις αίθουσες, 17 Δεκεμβρίου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική