Να που έπρεπε να φτάσουμε στην τέταρτη ημέρα των εκδηλώσεων για να δούμε την πρώτη ταινία, που παρουσιάζεται από τους αμφιτρύωνες του θεσμού, τους Γάλλους. Σκηνοθετημένη από τον κάτοχο ήδη ενός Φοίνικα για το καλύτερο σενάριο, από το 1996 για τον Un Heros Tres Discrete, το Α Prophete δίνει την αφορμή στον Jacques Audiard να επιστρέψει στις Κάννες, με μια ακόμη μελέτη χαρακτήρα, κάτι που o Παριζιάνος γνωρίζει να το κάνει καλά. Ένας νέος που δεν έχει κλείσει καλά καλά τα είκοσι, οδηγείται στην φυλακή, όπου θα περάσει τα επόμενα έξι χρόνια της ζωής του...

"Στην χώρα μου σήμερα, λέει ο Audiard, αν επιχειρήσεις να κάνεις μια ταινία γύρω από τις φυλακές, έχεις δύο δυνατότητες. ή να παρουσιάσεις ένα ντοκιμαντέρ γύρω από τις άθλιες συνθήκες ή να δείξεις ένα φιλμ με το γνώριμο μοτίβο των Prison Break. Εγώ δεν ήθελα να ακολουθήσω κάποιον από αυτούς τους δύο δρόμους. Επισκέφτηκα αμέτρητες φυλακές της χώρας κι αυτό που κατάλαβα ήταν πως ακόμη τα ιδρύματα παραμένουν στην κατάσταση που υπήρχε τον 19ο αιώνα. Για να αποτυπώσουμε αυτό το κλίμα φτιάξαμε ένα ακριβές αντίγραφο για σκηνικό, όχι όμως για να αποδώσουμε πιο ρεαλιστικό το κλίμα, αλλά για να νιώσουμε εμείς οι ίδιοι πως είναι ζεις εσώκλειστος. Και πιστέψτε με αυτό το ζούσαμε κάθε μέρα στα γυρίσματα."

Ο Γάλλος στην αφήγηση του διαθέτει ένα στοιχείο που προκαλεί τον θεατή, που αρέσει. Έχει πάντοτε κάτι καινούργιο να προσφέρει, κάτι μοντέρνο, παρότι δεν φημίζονται γι αυτό το χαρακτηριστικό οι συμπατριώτες του σκηνοθέτες. Εδώ η ίντριγκα περιστρέφεται γύρω από το πως ο ήρωας πέφτει στην παγίδα της Κορσικανής μαφίας, που ελέγχει τα πάντα στην στενή. "Δεν είχα σκοπό να παρουσιάσω μια κοινωνιολογική μελέτη για τους Κορσικανούς ή για οποιουσδήποτε άλλους στήνουν μαφιόζικες συμμορίες. Όταν κάποιος μπαίνει στην φυλακή, μηχανικά μπαίνει στην λογική της ομάδας. θα μπορούσαν αντίστοιχα να λέγονται Σέρβοι ή Βάσκοι, γι αυτό το ότι ονομάζονται Κορσικανοί δεν είναι καμιά ταμπέλα. και τότε στον χώρο του ιδρύματος έρχονται νέοι κρατούμενοι, με άλλη κουλτούρα, άλλη φιλοσοφία, άλλο τρόπο σκέψης. Ο τίτλος Un Prophet (Ένας Προφήτης) προσδίδει κάτι σαν ειρωνεία στο σενάριο. Αυτός ο προφήτης προαναγγέλλει ένα νέο είδος κρατουμένου. Ο Ελ Τζεμπενά δεν είναι αναγκαστικά ένας ψυχοπαθής. Είναι μια αγγελικά φτιαγμένη φιγούρα, μια σημαντική οντότητα, που σταδιακά κατακερματίζεται από τους κανόνες των δεσμών."

Ήδη το όνομα του πρωταγωνιστή του φιλμ Tahar Rahim, ακούγεται πολύ για το βραβείο ανδρικής ερμηνείας. Εκείνος σε μόνιμα ευχάριστη διάθεση και εγκάρδιος - αν και όχι από τα μεγάλα ονόματα που συμμετέχουν στον φετινό θεσμό - έχει κερδίσει την εκτίμηση όλων στην Κρουαζέτ: "Για να αποδώσω τον ρόλο μελέτησα πάμπολλα ντοκιμαντέρ και αμέτρητα φιλμ που σχετίζονται με την έννοια της κάθειρξης. Σύντομα κατάλαβα πως δεν μπορούσα να ακολουθήσω αυτό το στιλ, έπρεπε να φτιάξουμε ένα χαρακτήρα που ξεκινά από το μηδέν, κάτι διαφορετικό, όχι κοινότυπο κι αυτή ήταν η πραγματική δυσκολία. Ότι ο ρόλος έπρεπε να δομηθεί και όχι να κινηθεί πάνω στα ήδη τετριμμένα!"