Κι εκεί που έλεγες πως έχει πάρει σκοινί κορδόνι τα Χρυσά Λιοντάρια της Βενετίας, πιστεύοντας πως θα πάει και φέτος για το τρίτο του στην Βόρεια Ιταλία, τελικά ο Ang Lee, επέλεξε να ταξιδέψει στην Γαλλική Ριβιέρα, με την νέα του ταινία Taking Woodstock, ελπίζοντας να κρατήσει έναν Χρυσό Φοίνικα στα χέρια του την άλλη Κυριακή. Ήδη κάτοχος ενός Καννωνικού βραβείου για το σενάριο του Ice Storm, πολλά χρόνια πριν, ο απωανατολίτης στοχεύει πάρα πολύ ψηλά με την αναβίωση του γεγονότος που έρχεται πρώτο στο μυαλό, όταν μιλάμε για την ιστορικότερη συναυλία όλων των εποχών!
"Όταν διεξήχθη το Γουντστοκ, εγώ βρισκόμουν στην Ταιβάν και παρακολουθούσα αυτό που συνέβη στην τηλεόραση, είναι οι πρώτες κουβέντες του Ang Lee στην Συνέντευξη Τύπου. Άκουγα κάποιες αόριστες έννοιες για την μουσική που παιζόταν εκεί και μέσα μου ήξερα πως κάτι χίπικο συνέβαινε εκεί πέρα. Βέβαια στο πέρασμα του χρόνου το Γούντστοκ απέκτησε ένα συμβολικό χαρακτήρα. Είναι για μένα η αθωότητα της νέας γενιάς, που αποστασιοποιείται από την συντηρητική εποχή των παλιότερων, προσπαθώντας να δώσει μια νέα πνοή, που αφορά στο ομαδικό πνεύμα και στην δικαιοσύνη! Αυτό σημαίνει πως άτομα με διαφορετική κουλτούρα, διαφορετική ράτσα, άλλο τρόπο σκέψης, μπορούν να συμβιώσουν ειρηνικά ο ένας πλάι στον άλλο. Η κοινή γλώσσα δεν είναι άλλη από τον κανόνα του σεξ, ναρκωτικά και ροκ εν ρολ! Εκείνοι, σε εκείνες τις ημέρες στο Γουντστοκ έσπειραν τους σπόρους που εμείς παίρνουμε πολύ σοβαρότερα στην εποχή μας. Εκείνες οι ημέρες είναι ένα σύμβολο πια!"
Οι πρώτες πάντως κρίσεις που έρχονται από τις Κάννες κάνουν λόγο για μια άνιση προσέγγιση ενός θρυλικού event, μιλώντας χαρακτηριστικά για μια ταινία ελάχιστων Βατ, που μελετά την πλέον ρευματοφόρα στιγμή της μουσικής ιστορίας! "Εδώ επιχείρησα να αφήσω λίγο στην άκρη το σύνθημα του Γουντστοκ για να επικεντρώσω λίγο περισσότερο στο μήνυμα που πηγάζει από την συναυλία. Και αυτό δεν είναι άλλο από το ότι πρέπει να ζήσουμε μονιασμένοι, αγαπημένοι, με σεβασμό για την ύπαρξη του άλλου, ειρηνικά και πάντοτε λατρεύοντας την μητέρα φύση, που μας δίνει την ζωή. Η αρχική μου σκέψη ήταν να τοποθετήσω σκηνές ντοκιμαντερίστικες ενδιάμεσα στα πλάνα, αλλά τελικά απέρριψα αυτή την ιδέα γιατί η μίξη αυτή δεν ταίριαζε με την αισθητική μου."
Το γνωστότερο όνομα που συμμετέχει στην ταινία είναι ο Emile Hirsch, που έχει φτιάξει ήδη ένα image σαν ρολίστας που ταιριάζει με την συγκεκριμένη εποχή, μαζί με τον Demetri Marin, ένα ανερχόμενο και ταλαντούχο ηθοποιό και την Imelda Staunton, που δίνει την δική της έμπειρη νότα στην παραγωγή. Όλοι τους βρέθηκαν δίπλα στον Lee στις Κάννες και ο πρώτος λέει για το Taking Woodstock: "Για μένα το Γούντστοκ ήταν κάτι που μάθαινα από τους γονείς μου ή τους γονείς των φίλων μου και αρχικά σαν παιδί, όλο αυτό το κοινόβιο κλίμα μου είχε προκαλέσει κάποια αποστροφή. Όταν διάβασα κι έμαθα περισσότερα για εκείνες τις μουσικές ημέρες, δεν μπορούσα να πιστέψω το πόσο ανοιχτόμυαλοι μπορεί να ήταν οι άνθρωποι, τέσσερις δεκαετίες πριν!"
