Δεν είναι λίγοι εκείνοι που συνδέουν το όνομα του
Almodovar, με το φεστιβάλ των
Καννών, θεωρώντας δεδομένο πως ο Σπανιόλος εκεί θα βρει την πρώτη ευκαιρία να παρουσιάσει κάθε καινούργια του ταινία. Στην πραγματικότητα όμως, μόλις δύο φορές έχει βρεθεί ανάμεσα στους συμμετέχοντες του διαγωνιστικού, δίχως να πάρει ποτέ το μεγάλο βραβείο, αλλά και ούτε να έχει φύγει με άδεια χέρια, αφού την μια φορά τιμήθηκε για το καλύτερο σενάριο (
Volver, 2006) και την άλλη για την καλύτερη σκηνοθεσία (
Todo Sobre MiMadre, 1999). Τρίτη και φαρμακερή εκτιμούν όλοι για τον Μέγα Pedro, που με το
Los Abrazos Rotos, έχει χριστεί σαν το νούμερο ένα φαβορί για να σηκώσει στον ουρανό της Ριβιέρας τον Χρυσούν Φοίνικα! Δίπλα του λαμπερότερη από ποτέ, χάρη και στο πρόσφατο Οσκαράκι που την απογείωσε στις απανταχού συνειδήσεις, η
Penelope, να αγκαλιάζεται μαζί του κινηματογραφικά, για τέταρτη φορά, έως τώρα κάνοντας το με απόλυτη επιτυχία.
"
Πρώτα απ΄όλα ο τρόπος που συνεργάζομαι με τους ηθοποιούς μου, έχει να κάνει με το ποιοι είναι αυτοί οι ηθοποιοί. Πιστεύω πως όποιος αδυνατεί να κατανοήσει την ανθρώπινη υπόσταση, που δεν μπορεί να επικοινωνήσει, δεν μπορεί ποτέ να γίνει ένας καλός σκηνοθέτης. Οι ηθοποιοί που συνεργάζομαι μου επιτρέπουν να αγγίξω τις ευαίσθητες χορδές τους, κάτι ιδιαίτερα οδυνηρό για εκείνους, γι αυτό είμαι πολύ τυχερός που είναι τόσο γενναιόδωροι μαζί μου. Κάποιες φορές, μάλιστα, η σχέση μας αυτή προεκτείνεται, εφόσον με αφήνουν να τους γεμίσω με τον χαρακτήρα που καλούνται να υποδυθούν. Κάποιες άλλες όμως προτιμώ να δρουν με γνώμονα το ένστικτο τους. Σε κάθε περίπτωση όμως, νιώθω μια απεριόριστη ευγνωμοσύνη για τους ερμηνευτές των σεναρίων μου." Ο
Pedro Almodovar, ξεκινά την αναφορά του στην συνέντευξη τύπου, αναφερόμενος με σεβασμό στα εργαλεία της δουλειάς του, τους ηθοποιούς.
Φυσικά η
Cruz, εμφανώς καταβεβλημένη από την δύσκολη νύχτα, εξαιτίας της τροφικής δηλητηρίασης που υπέστη, δεν έχει παρά να ανταποδώσει το κομπλιμέντο "
Ένιωσα μια μεγάλη έκπληξη διαβάζοντας τις πρώτες γραμμές του σεναρίου, ένιωσα πως είναι ένα από τα καλύτερα σενάρια που έχω ποτέ μελετήσει, αν όχι το πιο σπουδαίο. Αναμφίβολα είναι το πιο περίπλοκο, το πιο τολμηρό, το πιο δυναμικό. Νομίζω πως είμαι πολύ τυχερή που ο Pedro με επέλεξε και πάλι, δίνοντας μου να ερμηνεύσω έναν χαρακτήρα, που είναι απλά καταπληκτικός, αλλά ταυτόχρονα και διαφορετικός από όλους όσους έχω παίξει στο παρελθόν."
Τι ευτυχία είναι πραγματικά για έναν δημιουργό, να έχει την δυνατότητα να έχει στο πλάι του τόσο όμορφες ερμηνεύτριες για να αποδώσουν τις γυναίκες των σεναριακών του φαντασιώσεων. Που πάντοτε στις ταινίες του
Almodovar είναι πολλές, πάρα πολλές: "
Ο λόγος του μεγάλου αριθμού γυναικών στα φιλμς μου είναι απλός. Όπως τα περισσότερα παιδιά της δεκαετίας του 50', έτσι κι εγώ μεγάλωσα δίπλα στην μητέρα μου. Μαζί της πήγαινα, οπουδήποτε εκείνη πήγαινε. Ήμουν περικυκλωμένος από γυναίκες μέχρι που έφτασα στην ηλικία των εννέα ετών. Και ζώντας όλες αυτές τις δυναμικές κατά κύριο λόγο κυρίες από κοντά, χρησιμοποίησα τις εμπειρίες μου στις ταινίες μου αργότερα. Δεν ξέρω πως τα κατάφερναν, εξαιτίας των απίστευτων οικονομικών δυσκολιών μετά την λήξη του εμφυλίου, αλλά πάντα πετύχαιναν να μην μας λείπει τίποτα σαν παιδιά. Η πατρίδα μου η Ισπανία, πραγματικά έχει πάρει την σφραγίδα της γενιάς αυτών των θρυλικών γυναικών, οφείλουμε την επιβίωση μας σε αυτές! Κυριολεκτικά!" 
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που συνδέουν το όνομα του Almodovar, με το φεστιβάλ των Καννών, θεωρώντας δεδομένο πως ο Σπανιόλος εκεί θα βρει την πρώτη ευκαιρία να παρουσιάσει κάθε καινούργια του ταινία. Στην πραγματικότητα όμως, μόλις δύο φορές έχει βρεθεί ανάμεσα στους συμμετέχοντες του διαγωνιστικού, δίχως να πάρει ποτέ το μεγάλο βραβείο, αλλά και ούτε να έχει φύγει με άδεια χέρια, αφού την μια φορά τιμήθηκε για το καλύτερο σενάριο (Volver, 2006) και την άλλη για την καλύτερη σκηνοθεσία ( Todo Sobre MiMadre, 1999). Τρίτη και φαρμακερή εκτιμούν όλοι για τον Μέγα Pedro, που με το Los Abrazos Rotos, έχει χριστεί σαν το νούμερο ένα φαβορί για να σηκώσει στον ουρανό της Ριβιέρας τον Χρυσούν Φοίνικα! Δίπλα του λαμπερότερη από ποτέ, χάρη και στο πρόσφατο Οσκαράκι που την απογείωσε στις απανταχού συνειδήσεις, η Penelope, να αγκαλιάζεται μαζί του κινηματογραφικά, για τέταρτη φορά, έως τώρα κάνοντας το με απόλυτη επιτυχία.
"Πρώτα απ΄όλα ο τρόπος που συνεργάζομαι με τους ηθοποιούς μου, έχει να κάνει με το ποιοι είναι αυτοί οι ηθοποιοί. Πιστεύω πως όποιος αδυνατεί να κατανοήσει την ανθρώπινη υπόσταση, που δεν μπορεί να επικοινωνήσει, δεν μπορεί ποτέ να γίνει ένας καλός σκηνοθέτης. Οι ηθοποιοί που συνεργάζομαι μου επιτρέπουν να αγγίξω τις ευαίσθητες χορδές τους, κάτι ιδιαίτερα οδυνηρό για εκείνους, γι αυτό είμαι πολύ τυχερός που είναι τόσο γενναιόδωροι μαζί μου. Κάποιες φορές, μάλιστα, η σχέση μας αυτή προεκτείνεται, εφόσον με αφήνουν να τους γεμίσω με τον χαρακτήρα που καλούνται να υποδυθούν. Κάποιες άλλες όμως προτιμώ να δρουν με γνώμονα το ένστικτο τους. Σε κάθε περίπτωση όμως, νιώθω μια απεριόριστη ευγνωμοσύνη για τους ερμηνευτές των σεναρίων μου." Ο Pedro Almodovar, ξεκινά την αναφορά του στην συνέντευξη τύπου, αναφερόμενος με σεβασμό στα εργαλεία της δουλειάς του, τους ηθοποιούς.
Φυσικά η Cruz, εμφανώς καταβεβλημένη από την δύσκολη νύχτα, εξαιτίας της τροφικής δηλητηρίασης που υπέστη, δεν έχει παρά να ανταποδώσει το κομπλιμέντο "Ένιωσα μια μεγάλη έκπληξη διαβάζοντας τις πρώτες γραμμές του σεναρίου, ένιωσα πως είναι ένα από τα καλύτερα σενάρια που έχω ποτέ μελετήσει, αν όχι το πιο σπουδαίο. Αναμφίβολα είναι το πιο περίπλοκο, το πιο τολμηρό, το πιο δυναμικό. Νομίζω πως είμαι πολύ τυχερή που ο Pedro με επέλεξε και πάλι, δίνοντας μου να ερμηνεύσω έναν χαρακτήρα, που είναι απλά καταπληκτικός, αλλά ταυτόχρονα και διαφορετικός από όλους όσους έχω παίξει στο παρελθόν."
Τι ευτυχία είναι πραγματικά για έναν δημιουργό, να έχει την δυνατότητα να έχει στο πλάι του τόσο όμορφες ερμηνεύτριες για να αποδώσουν τις γυναίκες των σεναριακών του φαντασιώσεων. Που πάντοτε στις ταινίες του Almodovar είναι πολλές, πάρα πολλές: "Ο λόγος του μεγάλου αριθμού γυναικών στα φιλμς μου είναι απλός. Όπως τα περισσότερα παιδιά της δεκαετίας του 50', έτσι κι εγώ μεγάλωσα δίπλα στην μητέρα μου. Μαζί της πήγαινα, οπουδήποτε εκείνη πήγαινε. Ήμουν περικυκλωμένος από γυναίκες μέχρι που έφτασα στην ηλικία των εννέα ετών. Και ζώντας όλες αυτές τις δυναμικές κατά κύριο λόγο κυρίες από κοντά, χρησιμοποίησα τις εμπειρίες μου στις ταινίες μου αργότερα. Δεν ξέρω πως τα κατάφερναν, εξαιτίας των απίστευτων οικονομικών δυσκολιών μετά την λήξη του εμφυλίου, αλλά πάντα πετύχαιναν να μην μας λείπει τίποτα σαν παιδιά. Η πατρίδα μου η Ισπανία, πραγματικά έχει πάρει την σφραγίδα της γενιάς αυτών των θρυλικών γυναικών, οφείλουμε την επιβίωση μας σε αυτές! Κυριολεκτικά!" 
